یادداشت آتنا

        «جای خالی سلوچ» تنها روایت نبودن یک مرد نیست،
روایتِ فراموشی‌ست.
فراموش شدنِ زن، فراموش شدنِ رنج، و فراموش شدنِ انسان در دل خاک و فقر.

مرگان، با تمام استقامتش، تصویر زنی‌ست که همزمان می‌جنگد، می‌سوزد و دوام می‌آورد.
بی‌آنکه صدایی برای فریاد داشته باشد.

این کتاب، آینه‌ای بود از جامعه‌ای که سال‌هاست درد را می‌شناسد، اما چاره را نه.
جای خالی سلوچ، بیش از آنکه فیزیکی باشد، روانی‌ست؛
جای خالی معنا، عشق، عدالت.

کتاب تمام شد.
اما جای خالی‌اش... هنوز پر نشده.