یادداشت سیده زینب موسوی

        از نظر محتوایی کتاب رو دوست داشتم ولی از نظر قالبی نه.
یکی اینکه به صورت خاطره‌های جدا از هم بود از افراد مختلف و برای همین اصصصلا پیوستگی نداشت. یعنی مثل کتابهایی که به صورت یه روایت واحد از بچگی شروع می‌شن و ادامه پیدا می‌کنن نبود. این موضوع به شدت اذیتم کرد مخصوصا اوایل کار و اصلا نمی‌تونستم به یه دید واحد چفت و بست دار برسم و به نظرم خیلی پراکنده‌گویی داشت. در واقع حتی توی خاطراتی که از زبون یه شخص واحد روایت می‌شد، ربط خاصی بین خاطره‌های مختلف نبود و یه دفعه از یه خاطره بدون مقدمه می‌پرید خاطرهٔ بعدی. 
‌نکتهٔ دیگه هم اینکه لطف کرده بود و ننوشته بود که راوی هر قسمت کیه و آدم باید از شواهد و قرائن اینو حدس می‌زد