یادداشت نیما اکبرخانی

        خیلی طولانی بود، انقدری که طولانی بود و توصیف کرده بود و شرح داده بود قصه نداشت.
به هیچ‌وجه نمی‌خوام بگم بد بود، خسته‌ شدم از داستان‌های فرعی‌ که از ابتدا می‌شد تشخیص داد که فرعی هستن و قرار نیست نقشی بازی کنند.
این‌ها به کنار فضای بسیار بدیع و صد البته ترسناکی داشت.