یادداشت شراره

        به سختی و با رنج بسیار کتاب رو خواندم... اگه قصد نویسنده خون به جیگر کردن خواننده بوده کاملا موفق عمل کرده...
راستش خیلی دارم مقاومت میکنم که نگم خیلی چرت و پرت بود...پشت اینجور آثار معمولا یه ژست روشن فکری  هست که متعصبانه از اینجور آثار دفاع میکنن و آدم میترسه نظر واقعیشو بیان کنه... که مبادا به عدم درک هنر ویا ادبیات محکوم بشه...

این کتاب از نظر ادبی و روند شکل گیری خیلی خوب بود اما از نظر محتوا...فقط میتونم بگم بچهاتونو با هرکسی تنها نزارید اصلا سن و جنسیت طرف و وضعیت تاهلش مهم نیست...قبلا متوجه وجود همچین آدمهایی بودم اما خوندن آنچه در ذهن این جور آدما ممکنه باشه ماجرارو وحشتناکتر میکنه...در تمام طول داستان دلم میخواست یه مشت بزنم تو صورتش...از طرفی این آدم یه مشکلی داره که به خاطرش هم اذیت میشه و هم به بقیه آسیب میزنه...لمس اون بچه...حتی اگر در کودکی متوجه نباشه در بزرگسالی که متوجه بشه درمان آسیب اون اتفاق سخت خواهد بود...