یادداشت محدثه سلمانی

        گویا وقت بودن فیلم نامه بوده و فیلمش ساخته شده اما اکران نشده و جلیل سامان تصمیم گرفته ایده ش رو به صورت یک رمان دربیاره.
داستان کتاب درباره سرهنگی به نام آقای کاظمیه که برای دو سال آخر خدمتش به روستایی توی سیستان و بلوچستان اومده. آقای کاظمی سرهنگ قانون مداریه که در تمام دوران خدمتش موفق بوده و حالا می خواد این دو سال رو هم با موفقیت خدمت کنه و بازنشسته بشه. از طرفی مردی به نام جان محمد توی روستا زندگی می کنه که خیلی زود عصبانی می شه و قبلا به جرم قتل ده سال زندان بوده و در نهایت تبرئه شده. زندگی آقای کاظمی و جان محمد به هم گره عجیب و کوری می خوره.
از داستان خوشم اومد. از نگاه انسانی و محترمانه جلیل سامان به مردم خطه ای که بخشی از خاک و تاریخ مملکت مونه و مردمش  اونقدری که ضدشون سیاه نمایی می شه جاهل و خطرناک نیستن. آدم های قصه جلیل سامان انسان ان. حتی همون قاچاقچی مواد مخدر هم  که بدی و مقدس مابیش رو نویسنده نشون داده و مای مخاطب سرزنشش می کنیم عاطفه برادری داره. در کنار اون قصه پر از آدم های خوب بومیه، مائده، رحمان، دشتی، جان محمد و مولوی اهل سنت که محترم و منطقی و مقید تصویر شده.
نویسنده گره و تعلیق رو خوب درآورده بود. استیصال شخصیت ها و عزم جدی شون واقعی و باورپذیر بود و کمک کرده بود که موقعیت واقعا حساس دربیاد.
خیلی به نظرم رمان نبود و یک جاهاییش کاملا سینمایی بود. یعنی توی قاب تصویر معنای بیشتری داشت تا به عنوان متن. اما خیلی هم از فضای نثر دور نبود.
پایان بندی رو دوست داشتم. قشنگ بود