یادداشت فاطمه مولایی

        به نام خدا
.
اسمِ کتاب خود خلاصه‌ایست بر تمامِ آنچه که باید از رموزِ کلمات واقف شد؛ "سقای آب و ادب" ...
سقایی که با دستانش تو را راهیِ کشتیِ نجاتِ حسین میکند و تو را به حسین می‌رساند.
سقایی که نه من توانِ برشمردنِ فضایلش را دارم و نه کلمات می‌توانند آنطور که شایسته‌ی اوست حقش را ادا کنند.عباس را فقط حسین باید معرفی کند و به راستی چه کسی بهتر از خورشید، توانِ معرفیِ ماه را دارد؟!
اگر طالبِ این هستی که حسین را بیشتر از دیروز بشناسی_که باید هم شناخت_باید ابتدا دستِ توسل به درگاهِ عاشقِ راستینش_عباس‌بن‌علی_بزنی و طریقه‌ی معاشقه با معشوق را از او بیاموزی.
کربلا، پایانِ حیاتِ عباس نبود، بلکه آغازِ تجلیِ چشمگیر و دستگیرِ سقایی‌اش بود و باید دانست هرکس که خواهانِ کسبِ معرفتِ حسینی باشد را، با دستانِ بریده‌اش رهنمون خواهد کرد.
کتابِ "سقای آب و ادب" به زیبایی هرچه تمام‌تر گوشه‌ای از جلوه‌گری‌های ماهِ بنی‌هاشمیون را از کلامِ فصیحِ علی، ام‌البنین، سکینه، زینب، حسین و فاطمه_صلوات‌الله علیهم اجمعین_ بیان کرده که طریقی است برای درکِ گوشه‌ای از جلال و جمالِ مردانه و مریدانه‌اش.
اما در کنارِ آن، خوب است که عباس را از لسانِ فرشتگانِ هفت آسمان‌ها بخوانید؛ فرشتگانی که خود معترفند که عباس را آنطور که باید نتوانسته‌اند بشناسند.
.
اینها همه برای آن‌ است که چون مایی در این کره‌ی خاکی، دستِ توسل و تضرع و ارادتمان را به بالا بلندای قامتِ آستانِ حضرت معبود بالا ببریم و بخواهیم تا دستمان را در دستانِ عباس قرار دهد. و حقاً کسی که دست در دستانِ عباس قرار دهد، هم حسین را و هم خدای حسین را میسورانه‌تر خواهد شناخت.
پیشنهاد میکنم برای شناختِ این شخصیتِ بی‌بدیلِ عاشورا، این کتابِ زیبا را از دست ندهید!