یادداشت لیلا زمانی

        🔹«آتش بدون دود» بلندترین اثر داستانی نادر ابراهیمی است. داستانی پرکشش و خواندنی که با افسانه‌ای آغاز می‌شود و به رویدادهای تاریخی انجام می‌گیرد.
🔸چاپ اخیر این مجموعه در سه جلد ارائه شده که جلد اول (مجموعه‌ی سه کتاب) می‌تواند خود داستان مستقلی باشد. به‌طوری که خواننده می‌تواند همانجا داستان را پایان‌گرفته، فرض کند. اما نویسنده بعدها به تشویق دوستی، آن را ادامه داده که حاصلش دو جلد دیگر است. قصه در جلد اول، چگونگی یکپارچه‌شدن خاندان‌های ترکمن‌صحراست. قصه‌ی «از پراکندگی به یگانگی رسیدن». با فراز و فرودها، و شیرینی و تلخی‌هایش. اما در جلد دوم رنگ عوض می‌شود و مبارزات سیاسی محور اصلی داستان است که در جلد آخر به اوج می‌رسد.
▫️قلم نادر ابراهیمی قلمی شاعرانه است و این داستان سرشار از جملاتی نغز. «از عشق سخن باید گفت؛ همیشه از عشق سخن باید گفت.» و عشق در داستان جاری است. با عشق آغاز می‌شود و با عشق هم به پایان می‌رسد.
🔹 «آتش بدون دود» صرفاً روایت یا گزارش تاریخی نیست. ابراهیمی همچنان که خواننده را با شخصیت‌های داستان پیش می‌برد، فرهنگ قوم ترکمن را نیز به او می‌شناساند. به‌ویژه در جلد اول. اما در دو جلد دیگر گاهی نوشتارش _همان‌گونه که خود اذعان کرده_ به گزارش می‌ماند.
🔸بازه‌ی زمانی داستان از بای بسم‌الله تا تای تمّت، چیزی نزدیک به یک سده را دربرمی‌گیرد و زندگی چندین نسلِ ترکمن‌صحرا را بازگو می‌کند.