یادداشت melorin

        بالاخره کتاب زنی در کابین ۱۰ رو تموم کردم، فقط هم به این دلیل که دلم می‌خواست به هر قیمتی شده تمومش کنم. راستش اصلاً انتظاراتم رو برآورده نکرد. داستان از همون ابتدا قابل حدس بود و هیچ پیچیدگی یا معمای واقعی نداشت؛ با چند حدس ساده می‌شد به نتیجه رسید. چیزی که از یک رمان معمایی انتظار می‌ره—هیجان، غافلگیری و تعلیق—در این کتاب تقریباً وجود نداشت.

بزرگ‌ترین مشکل من با شخصیت اصلی بود. هیچ‌جوره نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم. شخصیتی ترسو، ناپایدار و به ظاهر افسرده که وارد ماجرایی می‌شه که عملاً بهش ربطی نداره. به عنوان کسی که خبرنگاره، انتظار داشتم شجاع‌تر، باهوش‌تر و قاطع‌تر باشه، نه این‌قدر منفعل و آسیب‌پذیر. این تناقض باعث شد حتی لحظات هیجانی داستان هم برام بی‌اثر بشن.

در کل، این کتاب تجربه‌ی چندان خوبی برام نبود و انتظاری که از یک رمان معمایی دارم رو برآورده نکرد.