یادداشت امیررضا

        اونقدر گفتن بعضیا که این کتاب کشش نداره و بیخود معروفه و... که منم ترسیدم و گفتم احتمالا نیمه کاره رها میشه، اما..
:)
قلم آقای علوی به شدت قوی است و با اینکه این همه سال از نگارشش میگذره باز هم جذابیت، روان بودن و نظم خاص خودش رو حفظ کرده.
نویسنده به خوبی تونسته ذهن مخاطب رو در حین خوندن کتاب درگیر کنه و با خودش تا به انتها ببره با وجود اینکه خواننده در همون ابتدا مرگ استاد و یک سری کلیات رو میفهمه.
توصیفات و تشبیهات خسته کننده ای نداره و یکی از ویژگی هایی که کتاب داره ساده بودن اونه و با وجود شخصیت و جزئیات زیاد خواننده رو گیج نمیکنه‌.
هم میشه ازش به عنوان یه داستان عاشقانه خاص لذت برد هم به عنوان یه رمان نیمه سیاسی راجب اون دوران که خیانت های رضا خان رو فراوان میشه دید و مردمی که از دستش خسته شدن و حال و روزشون تعریفی نداره.
و اینکه جزو معدود رمان های فارسی که در اون شخصیت یک زن با تمام احساسات و عواطفش در مرکز کتاب قرار گرفته