یادداشت سارا محبوبی

        امیلی را برای دومین بار دارم می‌خوانم. حس می‌کردم حال بد این روزهایم را بهتر می‌کند و واقعا معجزه کرد. دوباره من را به کودکی برد و آرام آرام بزرگم کرد. الان حس می‌کنم دوباره  سیزده ساله‌ام و دارم آماده می‌شوم که دوران پرشور نوجوانی را شروع کنم.
فضای کتاب، کاراکتر ملموس امیلی و حضور گهگدار دین پریست برای خودش نوعی تراپی است که این روزهای پرتشویشم را آرام می‌کند. دوباره دوست دارم به طبیعت برم و بنویسم. بنویسم و بنویسم.