یادداشت dream.m

        آرزو میکنم روزی بتونم‌ یک نمایش از آقای بیضایی رو از نزدیک خیلی نزدیک ببینم، نه از صفحه لپ‌تاپ. با اینحال تجربه خوبی بود.
 به کتاب هم دسترسی ندارم، نسخه چاپی پیدا نمیشه و فایلی هم ازش نیست. کتاب رو صوتی گوش دادم و بنظرم خیلی عجیب و شلوغ بود. اگر نمایش رو نمیدیدم خیلی نمیتونستم بفهممش. بخصوص در مورد خرده شخصیتها، واقعا گیج بودم. مرسی از سعیدمون =)
این نمایشنامه هم روایتی عه از جامعه معاصر ایرانی، تهی، شعارزده، گیج و تنها.
آدمهایی که دنبال هم می‌گردن و وقتی به هم میرسن که دیگه دیر شده.