یادداشت محمد ابراهیم آبادی

        فریدا کالو نقاش مشهور مکزیکی علاوه بر نوشتن خاطراتش که بر خلاف معمول روزنوشت نیستند بلکه توده‌ای از طرح‌ها، نقاشی‌ها، ایده‌ها و شعرها بدون تسلسل تاریخی هستند، نامه‌هایی نیز می‌نوشت. نامه‌های بسیاری که به دوستانش، دیگو، دکترش و عشاقش می‌نوشت. البته این نامه‌ها تمامی به چاپ‌ رسیده‌اند اما تا قبل از این کتاب در نامه‌های او به مادرش، ماتیلده کالدرون کالو، در انگلستان گردآوری و منتشر نشده و اهمیت این کتاب از همین روست.
همچنین می‌توان گفت نامه‌های فریدا در جهت جهانی‌شدن کارش و فهم زیبایی‌شناسی‌اش تاثیر گذار و مهم هستند. اما در این کتاب به انتخاب نویسنده یازده نامه نخست فریدا آورده شده که شروع آنها از ۱۶ سالگی است. زمانی که او در مدرسه‌ای واقع در مکزیکوسیتی حضور یافت. در این نامه‌ها مشخص می‌شود که مادر با وجود رابطه پیچیده‌اش با او نقشی کلیدی در زندگی اش داشته.
نامه‌های فریدا به گونه‌ای نوشته شده که گویی دارد صحبت می‌کند. چرا که علائم نگارشی در نامه ‌ها یا وجود ندارند یا معمولا در جای اشتباهی به کار رفته‌اند. همچنین غلط‌های املایی در آنها فراوان است.