نادر ابراهیمی عزیزم، در بهشت خداوند، روحت شاد...
تو با کلماتی که انگار از اعماق روحت و با خونت، نوشته شده بود، دنیایی برای من ساختی، به راستی زیستنی و آرزو کردنی.....
بار دیگر ، همچون آتش بدون دود، مرا عاشق وطنم کردی از نو.... چه چیز هنر تو ، کم از مردان راستین خدا دارد؟
