یادداشت مرتضی ریاحی

        رسیدم به چند قدم بعد از صفحه ی پنجاه.اینکه بخوام بگم دارم یه کتاب تئوریک میخونم که بخوام ازش چیزی یاد بگیرم قطعا یه دروغه یه دروغ به خودم.
این کتاب هر فصلش خودش یه داستانه.یه داستان که یادت میده چطور باید بنویسی.لقمه رو دور سرت نمیچرخونه،ماهی رو هم آماده بهت نامیده.بهت کشف یاد میده و مثل خون ،به قلمت جون میده