یادداشت مریم حنطه زاده

        کتابش تا حد خیلی زیادی،  برایم شگفت‌آور بود. 
هم از جهت کشش داستان
هم از جهت ارتباط پایانی به موضوعی دینی
و از همه مهمتر نثر تمیز و بدون شتابزدگی نویسنده


متأسفانه کتابهای زیاد نوحوانی از نویسندگان ایرانی دیدم که کلیت سوژه جذابی دارند ولی پر از غلطهای جمله‌بندی و شخصیت‌پردازی و منطق داستانی

اما این داستان معلوم بود بارها بازبینی شده تا جمله اضافی و اشتباهی نداشته باشد؛  این رو از رعایت محکم و عالی لهجه اصفهانی هممیشد فهمید

البته چندتا نکته داشت که به نظرم اکر از نظر تصویرپردازی رعایت بشه توچاپای بعدی، خیلی بهتره

یکی اینکه عکس اون سنگ قبر و مخصوصا اون مشتی که ۱۴ خط رو گرفته، به صورت زیبایی تصویرسازی بشه
دوم اینکه اون بخش مثلا اسناد قدیمی فصل آخر، با خطی درشت‌تر و خواناتر نوشته بشه (چون ادبیاتش قدیمی تره و در فرمت حاضر، حوصله خواننده نمیکشه دقیق بشه و نیاز به جذابیت بصری بیشتری داره) 

در پایان تبریک به نویسنده،  من قبلا دو کار کودک از ایشون خونده بودم که هر دو خوب بود و حالا با این کتاب خوب نوجوان،  بسیار به ایشون امیدوارم