یادداشت فرجانه خبازیان زاده

        هو النور 
کتاب هدیه و انتخاب رفیق عزیزم بود که قرار بود با هم بخونیمش اما من یکم جلو افتادم و زودتر تمامش کردم.
فکر کنم دومین تجربه‌ی خوانش و شاید اولین تجربه‌ی جدیم از ادبیات ژاپن بود. (اگر راحت‌خوان اسم تو رو که سالها پیش خوندم رو حساب نکنیم)
ایده‌ی جالبی داشت، گاهی درگیر اضافه گویی میشد و به نظرم میشد از ایدش بهتر هم استفاده کنه.
پایان ماجرا و شخصیت پدرش برام جالب بود