یادداشت motahare ghaderi

        دوباره ثابت شد برام که دارن شان از نویسنده های این سبک هم عصر خودش دو سه پله ای بالاتره البته جز خانم فونکه.
داستان پر کشش و پر هیجانی بود.پر از گره افکنی های ناگهانی و گره گشایی های غیر قابل پیش بینی.
مثل بقیه داستانای شان اینم خیلی پتانسیل فیلم شدن داره به نظرم
ایده ی استاد بوش و استاد بلر ایده ی جالبی بود!
دو تا چیزش بد بود در نظرم
یکی پایانش که از جنس"چند سال بعد" بود که تو کت من یکی نمی ره این پایان ها
دیگری هم نام گذاری مکان های داستان بود که نمیدونم آیا از ریشه های خاصی گرفته این اسم ها رو یا نه فقط  اسم های روون و باور پذیری نبودن.