یادداشت سپهر ناصری

        هامونو دریا داستانیه عمیقاً ضعیف، که شخصیت وجود دارند چون قهرمان وجود داره. هیچکس نه فعلش نه جملاتش هیچ معنایی نداره، و از همه بدتر تک تک شخصیت‌هایی به یک شیوه صحبت می‌کنند، انگار که اصلاً آدم‌های مجزایی نیستند و این چی می‌تونه باشه غیر از ضعف نویسندگی. ایرادات این کتاب بسیاره و من فقط تونستم یه نقطه قوت ازش پیدا کنم و اون رداختن به داستان‌های محلی بود، انگار که نویسنده فقط از کنار هم قرار دادن ماهی، دریا و هامون لذت می‌برده اما هیچ ایده‌ای برای نوشتن داستان و نحوه نوشتن داستان هم نداشته.
من تا به حال چیزی از آقای عباس جهانگیری نخونده بودم ولی می‌تونم با جرئت بگم دیگه هم قرار نیست بخونم.