یادداشت سهیل قریب
2 روز پیش
4.0
3
"گذار بی‌پایان انسان در گذر بی‌پایان زمان. چه آنها که تلاش کردند و عمری دست و پا زدند و چه آن دیگرانی که، در یک کلام، عشق ورزیدند."
این جملات از آخرین صفحه‌ی رمان به عبارتی آینه‌ی تمام نمای کل رمان است. رمانی که با خواندنش در گذر بی‌پایان زمان در کنار انسان‌هایش سفر می‌کنید. به مغز و قلبشان نفوذ می‌کنید، با آنها شاد و غمگین و امیدوار و ناامید می‌شوید، تا به آخر خط. برای من این تمام چیزی‌ست که یک رمان می‌تواند داشته باشد. تمام و کمال.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.