یادداشت مهدیه روزبهانی

        نقطه اوج کتاب داستان آخر بود، آرش در قلمرو تردید. 
آرشی که پیامبرگونه رسالتش نجات مردمش با رها کردن روحش در تیره برای پاسداری از سرزمینِ غصب شده توسط بیگانه. 
ولی آرش تنهاست، تنها کسی که پشت اونه (توده‌ی خوبْ فریادزنِ بیزار از صعود) ه. 
نویسنده معتقده آرشی که تنها باشه و توده مردم روی قله کوه تنها رهاش کنن نمی‌تونه رسالت خودش رو انجام بده، انگار قدرت آرش از مردمه، مردمی که حاضر نشن پا به پای آرش بجنگن و هزینه بدن نمی‌تونن ازش توقع نجات‌بخشی داشته باشن.