یادداشت

        سوزی عزیزِ عزیزم جادوی سکوت رو درک کرده. فهمیده بود گاهی رنج و غمی که می‌کشیم بزرگ‌تر از اونیه که بشه با کلمه‌ها بیان‌شون کرد و بنابراین شاید گاهی بهتره درباره‌ی اون‌چه نمی‌شه درباره‌ش صحبت کرد، ساکت باشیم. اما کمی طول می‌کشه تا متوجه شه همیشه علتی پشت اتفاقاتی که می‌افتند نیست و شاید بر اثر تصادف محض چیزها اون جوری پیش برن که رفتن و ضرورتاً علت خاصی پشت ماجراها نبوده. از این جهت داستان «عروس دریایی» من رو به شدت یاد سریال «لفت‌اورز» می‌انداخت. (مجبور شدم فارسی بنویسم که ترتیب نوشته‌ام به هم نخوره). و خیلی برام عجیب بود که مسئله‌ای به این پیچیدگی و بزرگی که آدم‌های بزرگسال هم باهاش درگیرن - همین دنبال علت همه چیز گشتن - توی یه کتاب نوجوان انقدر خوب به تصویر کشیده شده بود.