بریده‌های کتاب مصطفی یوسفی

فُصِّلَت وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ(٣٤) خوبی با بدی یکی نیست. جواب بدی را با خوبی بده، آن‌هم با بهترین روش. اگر این‌طور کنی، آن کسی که بین تو و او دشمنی بوده است، یک‌دفعه مثل دوستی صمیمی می‌شود! (٣٤)

غَافِر اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ ۖ فَتَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ(٦٤) خداست که کرۀ زمین را برایتان آرام‌وقرار داد و آسمان را سقف بالای سرتان کرد و به شما شکل‌وشمایل داد، آن‌هم به بهترین وجه! از چیزهای پاک‌وپاکیزه هم روزی‌تان کرد. این است خدایی که صاحب‌اختیار شماست. هزار آفرین به خدا، صاحب جهانیان!(٦٤)

غَافِر يَا قَوْمِ إِنَّمَا هَٰذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ(٣٩) آی قوم من، زندگی این دنیا متاعی زودگذر و ناچیز است و فقط آخرت سرای ماندنی است. (٣٩)

قُل يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسرَفوا عَلى أَنفُسِهِم لا تَقنَطوا مِن رَحمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغفِرُ الذُّنوبَ جَميعًا إِنَّهُ هُوَ الغَفورُ الرَّحيمُ بگو: «اى بندگان من -كه بر خويشتن زياده‌روى روا داشته‌ايد- از رحمت خدا نوميد مشويد. در حقيقت، خدا همه گناهان را مى‌آمرزد، كه او خود آمرزنده مهربان است. الزمر(آيه: 53)

أَلَيسَ اللَّهُ بِكافٍ عَبدَهُ وَيُخَوِّفونَكَ بِالَّذينَ مِن دونِهِ وَمَن يُضلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِن هادٍ. آيا خدا كفايت‌كننده بنده‌اش نيست؟ و [كافران‌] تو را از آنها كه غير اويند مى‌ترسانند و هر كه را خدا گمراه گرداند برايش راهبرى نيست. الزمر(آيه: 36)

صٓ كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ(٢٩) این قرآن کتابی است پُرخیر و برکت که آن را به‌سوی تو فرستادیم تا مردم در آیه‌هایش دقت کنند و مردم عاقل به‌خود بیایند.(٢٩)

يٰسٓ أَوَلَمْ يَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ(٧٧) مگر انسان نمی‌بیند که ما او را از ذره‌ای ناچیز آفریده‌ایم؛ اما او در عین ناباوری، دشمنی سرسخت می‌شود؟!(٧٧)

فَاطِر إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ(٢٩) کسانی که کتاب خدا را به‌دقت می‌خوانند و نماز را با آدابش می‌خوانند و از آنچه روزی‌شان کرده‌ایم، پنهان و آشکار، در راه خدا هزینه می‌کنند، به تجارتی سودآور امید بسته‌اند که ابداً زیان‌دِه نیست. (٢٩)

سَبَأ قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ ۚ وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ(٣٩) بگو: «خدا روزیِ هر کدام از بندگانش را صلاح بداند، زیاد و کم می‌کند. هر چیزی هم در راه خدا خرج کنید، او جایش را پر می‌کند؛ چون‌که او بهترینِ روزی‌دهنده‌هاست.»(٣٩)

الْأَحْزَاب إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ۚ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا(٥٦) خدا و فرشتگانش بر پیامبر سلام و صلوات می‌فرستند. مومنان! شما هم بر پیامبر سلام و صلوات بفرستید و تسلیم محض او باشید. (٥٦)

الْأَحْزَاب يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا(٤١) ای کسانی که ایمان آورده‌اید! خیلی به‌یاد خدا باشید (٤١)

الْأَحْزَاب لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا(٢١) قطعاً راه‌وروش رسول خدا، برای شما سرمشقِ خوبی است؛ یعنی برای آنانی که به خدا و آخرت امید دارند و خیلی به‌یاد خدا هستند. (٢١)

لُقْمَان إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ ۖ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَاذَا تَكْسِبُ غَدًا ۖ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ(٣٤) زمان قیامت را فقط خدا می‌داند. اوست که هم برف و باران می‌فرستد و هم دقیق می‌داند که بچه‌ها در شکم مادران چه ویژگی‌هایی دارند. کسی چه می‌داند فرداها چه می‌کند و کسی چه می‌داند کجای عالم می‌میرد! فقط خدا دانای آگاه است. (٣٤)

الْعَنْكَبُوت وَمَا هَٰذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ ۚ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ(٦٤) زندگیِ این دنیا جز سرگرمی و بازیچه نیست و زندگیِ سرای آخرت است که زندگی واقعی است. کاش این را می‌دانستند! (٦٤)

الْعَنْكَبُوت اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ ۖ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ ۗ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ(٤٥) پیامبر! هر چقدر از آیه‌های قرآن را که به تو وحی شده است، به‌دقت بخوان. نماز را هم با آدابش بخوان که نماز جلوی کارهای زشت و ناپسند را می‌گیرد و البته از آن مهم‌تر یادکردن خداست. خدا ریزه‌کاری‌های گفتار و رفتارتان را می‌داند. (٤٥)

الْعَنْكَبُوت أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ(٢) نکند مردم خیال می‌کنند همین‌که ادعا کنند «ایمان آورده‌ایم»، به‌حال خودشان رها می‌شوند و امتحان پس نمی‌دهند؟! (٢)

النَّمْل مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ(٨٩) آنانی که کار خوب به قیامت بیاورند، بهتر از آن نصیبشان می‌شود و از وحشت روز قیامت در امان‌اند.* (٨٩)

النَّمْل وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ عِلْمًا ۖ وَقَالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنَا عَلَىٰ كَثِيرٍ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ(١٥) به داوود و سلیمان دانش سرشاری دادیم. شکرش را این‌طور به‌جا می‌آوردند: «الحمدلله که خدا ما را با نعمت‌هایش بر خیلی از بندگانِ باایمانش برتری داده است.» (١٥)

النُّور أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قَدْ يَعْلَمُ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ وَيَوْمَ يُرْجَعُونَ إِلَيْهِ فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ(٦٤) بدانید هرچه در آسمان‌ها و زمین است، فقط مال خداست. خدا، هم از احوالتان باخبر است، هم از روزی که مردم را به‌سویش برمی‌گردانند و او از کارهایشان باخبرشان می‌کند؛ زیرا خدا هر چیزی را می‌داند. (٦٤)