بریده‌های کتاب Queen of Loneliness

پس از یک عمر دوری دیدمت با دیگری ای دوست مرا نشناختی باشد، تو را نشناختم من هم

صیقل روح و تراشیدن قلب از دل سنگ کار سرپنجه اشک است مگو بی‌هنریست

ای قلم! تقدیر ما قدری غلط تحریر شد خوشنویسان نقطه آواز را نگذاشتند

از کتاب گیسوانت صفحه‌ای را باز کن تا برایت مو به مو تفسیر زیبایی کنم

تلخ و شیرین جهان چیزی به جز یک خواب نیست مرگ پایان می‌دهد یک روز این کابوس را

شادم تصور می‌کنی وقتی ندانی لبخندهای شادی و غم فرق دارند

یک عمر زیر پا لگد کردند او را اکنون که می‌گیرند روی شانه مرده است

چای می‌نوشم که با غفلت فراموشت کنم چای می‌نوشم ولی از اشک فنجان پر شده ست

شاهرگ‌های زمین از داغ باران پر شده است آسمانا!کاسه صبر درختان پر شده است