بریده‌های کتاب -kosar-

ما در ماشین عالی برای نگاه کردن به عقب هستیم.

در حقیقت هر چه بیشتر بدانی،طبقات کتاب‌های نخوانده‌ات بیشترند.

ایده‌ها می‌آیند و می‌روند؛قصه‌ها باقی می‌مانند‌.

افلاطونی‌سازی چیزی است که باعث می‌شود تصور کنیم بیش از آنچه واقعا درک می‌کنیم،می‌فهمیم.

مسئله‌ی حیرت‌آور،بزرگی خطاهای پیش‌بینی ما نیست؛بلکه فقدان آگاهی ما از عدم توانایی‌مان در پیش‌بینی کردن است.

واقعیت این است که چیزی که می‌دانی،نمی‌تواند واقعا آسیبی به تو برساند.

با این‌حال امکان ندارد کسی آن‌طور که من با مهربانی به آن‌ها فکر می‌کنم،به من فکر کند.

هم به خاطر خودم خجالت‌زده‌ام و هم بخاطر چیزی که در برابر آن وجود دارد.

خوب می‌دانم که دلم نمی‌خواهد هیچ‌ کاری بکنم؛انجام دادن یک کار یعنی آفریدن وجود؛و از این وجود‌ها به قدر کافی هست.

در مجموع موقعیت همان ماده‌ی خام است که باید پرداخته‌اش کرد.

تو برایم لازمی:من تغییر می‌کنم.اما تو بناست که تغییرناپذیر بمانی و من تغییراتم را نسبت به تو بسنجم.

بی‌معنی بود.دنیا همه‌جا حاضر بود،جلو،عقب،هیچ‌چیز قبل از آن نبود.

خوب می‌دانستم که این دنیاست،دنیای برهنه‌ای که خودش را یکهو نشان می‌دهد؛داشتم از شدت خشم مقابل این هستی بزرگ پوچ خفه می‌شدم.

وجود مانند مخزن پری است که انسان نمی‌تواند کنار بگذاردش.

هر موجودی بی‌دلیل زاده می‌شود،زندگی‌اش را از سر ضعف کش می‌دهد و تصادفی می‌میرد.

وجود بی‌حافظه است؛از گمشده‌ها چیزی نگه نمی‌دارد،حتی یک خاطره‌.

حرکت‌ها هرگز به طور کامل وجود ندارند؛آنها مرحله‌ی گذارند،واسطه‌هایی بین دو وجود،زمان‌هایی ناپایدار.

خدا را با میزان عقل خود ارزیابی مکن،تا از تباه‌شدگان نباشی.

خدا اولی است که آغاز ندارد،تا پیش از او چیزی بوده‌باشد،و آخری است که پایان ندارد تا چیزی پس از او وجود داشته‌باشد.

دریا هم یک کتاب دعاست و از خدا سخن می‌گوید.