بریده‌های کتاب ama

-بله جانم، مردم اين شهر شاعر متولد مي شوند اما شماها شعرشان را كشته ايد. گفتم پهلوانهايشان را اخته كرده ايد. حتي امكان مبارزه هم باقي نگذاشته ايد كه لااقل حماسه اي بگويند و رجزي بخوانند.

-بعضي آدم ها عين يك گل ناب هستند، ديگران به جلوه شان حسد مي برند. خيال ميكنند اين گل ناياب تمام نيروي زمين را مي گيرد. تمام درخشش آفتاب و تري هوا را مي بلعد و جا را براي آنها تنگ كرده، براي آنها آفتاب و اكسيژن باقي نگذاشته. به او حسد مي برند و دلشان مي خواهد وجود نداشته باشد. يا عين ما باش يا اصلا نباش.

آنابث فریاد زد : «هی بی ریخت! » من امیدوار بودم که منظورش غول باشد، نه من.

-کار کردن با مردم از ماشین ها دشوار تره؛ وقتی کسی را بشکنید، نمی توانید او را تعمیر کنید.

-تا ابد که یه شبه تموم نمیشه.

-اگه تو دلیل دردی، احتمالا نمیتونی درمون همون درد هم باشی.

-حقیقت یاداوری دردناکیه که چرا میخوام توی دروغ زندگی کنم.

-همه چیز رو به عهده ی یه دختر بذار تا اون رو پیچیده تر کنه.