بریده‌های کتاب 𑄽ৎ𝖭𝖺𝗓֪𝖺𝗇𝗂𝗇

خاطره‌ها واقعاً جادوی خاص خودشون رو دارن؛

تیا گفت: «شن لو، "اما" و "اگر" کمکی بهمون نمی‌کنه. باد‌های سرنوشت به هزار سمت می‌وزن و همیشه دست خودمون نیست که مارو کجا ببرن.»

عشق از معدود چیزهاییه که حتی از جادو هم قوی‌تره.

گذر از غمِ فقدان، بزرگ‌ترین آزمون عمر فانی ماست.

«من این نگاه رو میشناسم.» ‌رن با تعجب پلک‌هایش را به هم زد. «کدوم نگاه؟» ‌ناخدا لبخند زد و دندان‌هایش را به او نشان داد. «تو عاشقی.»

رز به رن نیاز داشت چون خواهرش بود. خانواده‌اش بود.

«حالا دیگه بهتره بخوابین. حتی ملکه‌ها هم به استراحت احتیاج دارن.»

-به‌خاطر اینکه زن است، دوست من. یک زمانی عاشق این آقا بوده. بنابراین در سکوت با درد خودش می‌سوخته و می‌ساخته.

قول می‌داد عوض شود، بهتر شود تا لیاقت زندگی قدیمی‌اش و عزیزانش را داشته باشد.

فقط زندگی کن.

اون اشتباه می‌کنه. من دیوونه نیستم.

چطور این‌قدر دیر شد؟

آیا طبیعی است که یک نفر این‌همه دشمن داشته باشد؟

او بی‌گناه است.