بریده‌های کتاب 🤸 Misaroww

برای انسان بودن، خدا بودن را باید رها کرد

سخاوت حقیقی درباره اینده، عبارت از این است که همه چیز را به زمان حال بدهیم .

فهمیدن برای روح انسانی عبارت خواهد بود از خلاصه کردن دنیا به صورت انسانی، مهر خویشتن را بر آن زدن و اندیشه های خود را در آن مجسم کردن. در این صورت ما چه میفهمیم؟ هیچ

از زمان طفولیت، ما به خاطر آینده زندگی کرده ایم. همیشه فردا، درحالی که فردا مرگ است. روزی انسان به این فریب پی میبرد و می فهمد که زمان بزرگ ترین دشمن اوست.

احساس پوچی وقتی ظاهر میشود که ظوتهری که واقعیت را از ما پنهان می داشتند، فرو بریزند. (کامو وادارم میکند دیوار های پوچی را که احاطه مان کرده تند را لمس کنم)

آیا او روشنفکر بود؟ آری اگر روشنفکر کسی باشد که خود را قیمت میکند: از زندگی لذت میبرد و زندگی کردن خود را مینگرد. هنرمند بود؟ بی شک هر چند که خودش در آن شک داشت.

عقاید کلی بیش از هر چیزی مرا آزار داده است. کامو همه عقاید کلی نادرست اند و این یک عقیده کلی است. آلن ( دنیا در نظر او نه تفسیر شده بود و نه قابل تفسیر)

فقر مانع این شد که فکر کنم زیر آفتاب و در تاریخ ، همه چیز خوب است . آفتاب به من آموخت که تاریخ ، همه چیز نیست . آلبر کامو