بریده‌ کتاب‌های مُبینا.احمدپور 🌱

آری ...همیشه باید دریچه ی امیدی وجود داشته باشد ، وگرنه زندگی سخت و بی معنی و بی محتوی خواهد شد ...

...او کاری را شروع کرده بود که نمی دانست عاقبت آن به کجا ختم خواهد شد ...

...وقتی جوونین ، فقط دلتون میخواد بزرگ تر بشین و بعدها دلتون میخواد برگردین به بچگی ...

...من بارها و بارها این جمله رو مثل یه سرود توی سرم مرور می کنم : [همیشه فردایی هست !]...

...ما فقط می خوایم به حقمون از زندگی برسیم ؛ یعنی خوشبختی...

...قدم می زد و زیر مشت و لگدِ احساسات ِتلخ و سنگینی که مدام به ذهنش هجوم می آورد ، ذره ذره خورد می شد ...

...گاهی لجاجت ، بزرگترین انگیزه ها را به او می داد ...

...توی بهشتم فرشته هایی هستن که بعدا لقب شیطون رو به دوش کشیدن !...

...بالاخره همه ی پیله های ابریشمی یه روز شکافته می شن و یه پروانه قشنگ از توشون بیرون می پره ‌...

در نگاه پرجذبه ی استاد زل زد و ادامه داد : "آرزو میکنم هیچ وقت به جایگاهی نرسم که دیگران رو به چشم حقارت ببینم !"

...یک جایی در میان آن همه برف می توانست قلب شکسته اش را ببیند که دو قسمت شده بود ...

...رسم ما چنین است که تا زنده است قَدرَش نشناسند و آنگاه که مُرد فریادهای تعارف و تعریف به پا کنند ...

...از بهار تا بهار و خزان تا خزان دربه در پیچ و تاب های زمین بود...

...معتقدم برای دفاع از سرزمینم حتماً نباید جنگجو باشم !...