بریده‌های کتاب مبینا احمدپور

...دیدن بعضی حقیقت ها غیرممکن است ...

...احساسِ عجیبِ اتصال با جهان از راه قلب یک انسان دیگر را تجربه کرد ...

...مهم نیست به چی نگاه میکنی ، مهم اینه که چی میبینی !...

...ولی اگه دنبال معنای زندگی باشی ، هیچ وقت زندگی نخواهی کرد ..‌

...هر چند علی رغم آن همه دردی که در آن دست و پا می زدند ، باز هم می خندیدند ...

...گویی حکمتی در این پایان وجود داشت ...

...خانم الم جواب داد : (( آدم ها عوض می شن . ))...

...مگر می شد وقتی خود غرق در ترس هایم بودم او را از ترس هایش برهانم ؟!...

..‌.آخر مگر می شود از کسی که چیزی برای خوردن نداشت ، انتظار غذا داشت ؟...

...و کتابخانه ی مدرسه برایش پناهگاهی کوچک شده بود از جنس تمدن ‌‌‌...

...در دلم آرزو کردم ای کاش چیزی احساس نمی کردم و قلبم نیز همچون بقیه ی اندامم تغییر می‌کرد و تا ابد همچون سنگ ، بی احساس می شد ...

...دوباره هوشیاری اش را به دست آورده و در حرکاتش نوعی شور و هیجان و هدف به چشم می خورد ...

...ترک کردن او یعنی آزادی و من این را نمی خواستم ...

...حتی با وجود نیم لبخندی روی لب هایش همچنان غم و غصه را می شد از چشم هایش خواند ...

...ولی من حاضر نبودم بدون جنگیدن شکست را قبول کنم ...

...چرا باید به خاطر نقطه ضعفی که تقصیر تو نیست مسخره ات کنم ؟...