بریده‌ کتاب‌های مبینا معینی ممتاز

سعادت انجام وظیفه است و هرچه این وظیفه مشکل‌تر باشد سعادت عظیم‌تر است.

این وضع دیگر قابل دوام نیست، ارباب. یا باید دنیا کوچک‌تر بشود یا من بزرگتر بشوم در غیر این صورت حسابم پاک است!

همه‌ی آدم‌ها جنون خاص خود را دارند و اما بزرگترین جنون به عقیده من آن است که آدم جنون نداشته باشد.

اصلا تو می‌دانی زندگی کردن یعنی چه؟ یعنی شالت را از کمر وا کن و بگرد به دنبال دردسر.

دست به منزلهٔ ساعت شنی است که حیات ما از لای آن فرو می‌لغزد و نابود می‌شود

چگونه گُل در کود و کثافت ریشه می‌دواند و می‌روید؟ حال فرض کن ، زوربا، که کود و کثافت همان آدم است و گل همان آزادی.

روح او بسیار سریع‌تر از دنیا پیش می‌رفت.

تنها راه نجات خودت این است که برای نجات دیگران مبارزه کنی.

وای که جدایی تدریجی از یاران عزیز چه تلخ است! بهتر آنکه انسان به یکباره از ایشان ببرد و به گوشهٔ انزوا که محیط طبیعی آدمی است بازگردد.

هر قدر به عقیده‌ی مردم کمتر اهمیت می‌داد وجود خدا را در خود نیرومندتر احساس می‌کرد

اما هرقدر بیشتر به این زندگی رضا می‌داد بیشتر احساس می‌کرد که آنچه در مغز و معناست به پوست مبدل می‌شود و چشمه‌ی آب زندگی در دلش می‌خشکد و آنچه می‌کند بیشتر برای مردم می‌کند نه برای خدا.

جوان‌ها پیرها را احمق می‌دانند و پیرها جوان‌ها را!

تا وقتی برداشت‌های آدم با همهٔ واقعیت‌ها تطبیق نکند ، نباید آنها را با اطمینان بیان کرد.

ولی قوانین توی کتاب‌ها همیشه در زندگی واقعی صدق نمی‌کند. خیلی وقت‌ها آنچه حقیقت دارد امور مسلم و بدیهی است.