بریده‌های کتاب کیمیا بلندهمت

فکرش را که میکنم ، میبینم کاری بدتر از انتقام مرتکب شدم . من نه فقط از ان ها ، بلکه از نوع انسان متنفر شدم ، انسانی که ان خویشاوندان مظهر ان بودند . به گمانم این زیادی ظالمانه است ...

《 اعتماد ... نه که مشخصا به تو اعتماد نداشته باشم ؛ من کلا به نوع بشر بی اعتمادم .》

تنها نجات دهنده جامعه ما ، فردی است که ان را نادیده نمی گیرد .

به شخصه خود را کامل نمیبینم اما نهایت تلاشم را میکنم که بهتر باشم . برای اینکه بتوانیم ذره ای بیشتر خوشحال باشیم ، باید میزان درک مان را از خود و دیگران افزایش دهیم .

ما همه درد ها و کمبود هایی داریم و هیچکس بی اسیب زندگی نمیکند . به همین خاطر باید همیشه به یاد داشته باشید که زندگی هیچکس کامل نیست . گاهی این حقیقت میتواند آرامش بخش باشد.

اگر بدون نگاه کردن به درونمان به دنبال ارزش های خارجی برویم ، همیشه در حال مقایسه خود با دیگران می مانیم و هرگز شادمانی واقعی را پیدا نکرده و احترام به خود را تجربه نخواهیم کرد.