بریده‌های کتاب پناهنده ی کلمات ✨💙

همیشه فکر می کردم خاطرات ما را زنده نگه می دارند. در آن لحظه دیدم که اگر کسی آن ها را به یاد نیاورد ، اگر کسی نخواهد آن ها را زنده نگه دارد، به هیچ تبدیل می شوند

قوی بودن به کار هایی که می تونیم انجام بدیم نیست، به میزان تحمل ماست🌝✨

تا وقتی به آدم ها فرصت ندی ، نمی تونن درکت کنن... 👀💕

پشت هر خاطره ای یه معنایی هست‌ همش به کسی بستگی داره که داره اون خاطره رو‌ به یاد میاره .🩷✨

ای کاش همان موقع می دانستم‌. گاهی تا ابد خیلی کوتاه تر از آن می شود که فکرش را می کنیم.🥲

نمی تونی دست روی دست بذاری و فقط بگی ای کاش‌... یا .... باور کن از مقصر دونستن خودت، هیچی عایدت نمی شه😭✨

نمی دانم امروز باید به کجا پناه ببرم . نگرانی همدم دائمی ام شده و امید رفیقی از دست رفته. فکر کنم یک جا بیشتر نمی توانم بروم . کتابخانه . نمی دانم چه رازی در کتاب هاست که این قدر به آدم شجاعت می بخشد.✨🥹

زیر آسمانی که مثل گستره ی بی پایان ظرفی از جوهر بالای سرمان قرار گرفته بود. انگار برای این شهر خفته لالایی می گفتیم.😴🤭

_ چه آرزویی داشتی که می گی اون رو بر آورده می کردی؟ + معلومه. پا در می آوردم و می رفتم دنیا رو می دیدم . حتی بال در آوردن هم خوب بود. زیاد مشکل پسند نیستم.😂✨

آدم ها پر از چیز های عجیب اند؛ آب، باکتری،مواد زائد. اما بیشتر از هر چیز دیگری ، پر از غافلگیری اند.✨

اسمش را گذاشته بود فرشینه بافی؛ نه فقط به این دلیل که انگار کلمات را به هم می بافت تا اثری بزرگ تر و زیبا تر خلق کند، بلکه به خاطر آن همه سر و صدایی که دو تایی راه می انداختیم . تَپ، تپ ، تپ 🩷✨

خاطرات مثل ضربان قلب می مانند. باعث می شوند یک سری چیز ها زنده بمانند. خاطرات اند که ما را شکل می دهند ✨🥹

سکوتمان است که ما را ارزشمند می کند ✨🩷