بریده‌های کتاب eldar

حیف که جیسون یک آدم مکانیکی فلزی نبود.دست کم،در این صورت لئو میدانست چطور به بهترین دوستش کمک کند.اما نوبت انسان ها که میشد...لئو حسابی سردرگم بود.انسان ها خیلی راحت آسیب میدیدند.

لئو در حالی که بین لایه ها بدنه کشتی کنار سیمکشی ها و لوله کشی ها چپیده بود،میتوانست با اندیشه هایش تنها باشد.وقتی خسته و درمانده شد،که حدودا هر پنج ثانیه یک بار چنین حالی بهش دست میداد،میتوانست به جای بهانه گیری و کج خلقی،با چکش به اطراف بکوبد و بقیه خدمه ی کشتی فکر میکردند سرگرم تعمیر کاری است.

وفاداری من تغییری نکرده.خانواده ام بزرگ تر شده.من فرزند روم و یونانم.

قول فراموش شده ی مادر،هسته شخصیت امروز جیسون بود.او تمام زندگی اش را بر اساس دردی ساخته بود که اخرین واژه های مادر در وجودش حک کرده بودند،مثل دانه ی ماسه در قلب یک مروارید غلتان.

غول های خوب داستان بدی دارند.

جیسون زیر بار قوانین دست و پاگیر،احساس خفگی میکرد.

کیوپید:ان ها با همتای من،تاناتوس ملاقات کرده اند.ما انقدر ها فرق نداریم،جز اینکه بعضی وقت ها مرگ خیلی مهربان تر است

کیوپید:بازی؟عشق،بازی نیست.عشق نرمی گل های بهاری نیست.عشق دشوار است و تلاش بسیار میخواهد،نبردی بی پایان است.درخواست های بسیاری از تو دارد،مخصوصا از تو میخواهد صادق باشی.تنها در این صورت،پاداش عشق نصیبت خواهد شد