بریده‌های کتاب R.S

تو در خوابی و این دیدن خیال است هر آنچه دیده‌ای از وی مثال است به صبح حشر چون گردی تو بیدار بدانی کان همه وهم است و پندار!

عالم، نیستِ هست‌نماست و خـدا، هستِ نیست‌نماست..

ما همیشه در خیال زندگی می‌کنیم و وقتی به عالم توحیـد وارد می‌شویم این معنا را به وضوح می‌فهمیم که تمام عمر با خیال و سراب، دل خوش کرده‌بودیم ..

منزل و فرودگاه کسی که می‌خواهد آیات الهی را بفهمد و اسرار ربوبی را بیابد، باید مانند منزلگاه آدم فلج باشد؛ اگر آدم فلج را در جایی بگذارند، دیگر تکان نمی‌خورد. کسی هم که طلبکار معارف و اسرار ربوبی و اسرار محبت است، باید فرودگاه و منزلگاهش چنین باشد. باید از این همّ و از فکر خویش تکان نخورد و در این طریق مردانه استقامت ورزد.

«شاگرد قلابی، گیر استاد قلابی می‌افتد!»

چه کیمیایی بالاتر از عبودیت و بندگی خدای تبارک و تعالی؟! :)

با زور نمی‌شود امام زمان را ملاقات کرد؛ صفای قلب می‌خواهد..

هر کس به پای خود رفت، نرسید، هر کس در آغوش «او» رفت، کوه را با اشاره‌ای جابه‌جا کرد. الفبای خانهٔ زهرا(س)، تکیه به «او»ست..

چقدر سخت است، درست وقتی که احتیاج داری، تمام یارانت تو را تنها بگذارند..

با یاد خدا بخوابید و با یاد خدا بیدار شوید. وقتی با یاد خدا بخوابید دیگر خواب شیطانی نمی‌بینید، کسی که با یاد خدا بخوابد و فکر و توجهش به یاد محبوب است، اگر خواب هم ببیند خواب محبوب را می‌بیند، به یاد اوست و خواب او را می‌بیند..

این سرشت ماست؛ از خاکیم، خاک کربلا سرنوشت ماست پس اِنّا اِلیه راجعون صرف یک دل دادن و عرض ارادت شرط نیست! باید امضا کرد این دل‌نامه را با دست خون..

عقل سرخ، هادیِ دینداری سرخ است؛ دینداری‌ای که در آن تشنه به فرات می‌رسی اما لب تر نمی‌کنی؛ دینداری سرخ، جریان دین است، در تک تک رگ‌های جان، با ضربان عشق ولایت :)

حسین(ع) صحنه ظهور تمام پاکی‌هاست، همان جلوه تمام زیبایی‌های عالم؛ راستش را بخواهی، حسین(ع) وارث پاکی تمام قبیلهٔ نور است..

آدم، نوح، ابراهیم، موسی و عیسی و هر آنکه او را گذری به ساق عرش بوده نیک می‌داند، حسین(ع) پر حرارت‌ترین حقیقت تاریخ است؛ حسین(ع) سوزاننده‌ترین معشوق آفرینش است..

حسین(ع) شروع زندگی جدید است، فراتر از تمام بودن‌ها و نبودن‌ها؛ فصل وجود حسین(ع)، فصلی است نه در حصار سال که در ماورای تمام حصارها، بودنی برای شروع کردن‌ها، بودنی برای رسیدن‌ها ..

حسین"ع" آمده بود تا برود، آمده بود تا ببرد، حسین"ع" ، همه چیزش فرق می‌کند..