بریده‌های کتاب Behnam

پرنده‌ای که بدیار دیگر رفت برنمیگردد.

شعله بر لبان و خیره در توئم بی هراس و لیک لرزه بر بدن نیست تاب گوش دادنم به دل نیست صبر و طاقتم دگر به تن بوسه بوسه بوسه خواهم از تو من بوسه بوسه بوسه خواهم از تو من

دشمن مرده خوب است، اما زنده ی او بهتر است!

گاهی همه چیز خوب پیش می‌رود, اما یکباره می‌بینی دخلت آمده !

من آزادیم رو از دست داده‌ام.جهنم از اینجاست که شروع میشه!

اصولاً تغییر هم که می‌کند،بدتر می‌شود!

دین خاصی نداشتند اما نوعی شناخت و معرفت داشتند

در آن ها نشانه‌های آن شهوت تند و تیزی را ندیدم که در زمین ما تقریباً همه‌ی آدم ها را اعم از زن و مرد به انقیاد خود درمی‌آورد و سر چشمه‌ی اصلی همه‌ی گناهان بشر است.

این دنیا و همه‌ی این آدم ها شاید جزئی از من بوده اند، یا اصلاً خود من بوده اند.

اگر فقط یک نفر توی دنیا باشد که بهتر از هر کس دیگری بداند آدم مضحکی است، آن نفر خود منم.

هر چه بیشتر یاد می‌گرفتم، بیشتر می‌فهمیدم که مضحکم.

چقدر سخت است آدم تنها کسی باشد که حقیقت را می‌داند! ولی نخواهند فهمید.نه،نخواهند فهمید.

هر چه کله ی انسان خالی تر باشد کمتر احساس می کند که باید پُرش کند .

زن ها در حل مسائل زندگی روزمره از ما مردها عملی تر فکر می کنند !

واقعاً راست می گویند که از قبل نمی دانیم چه سرنوشتی در انتظار ماست !

فقط خدا از آن بالا می دید که در قلب یک رعیت زمخت و بی سواد روس، رعیتی که در آن هنگام حتی به خواب هم رهایی خود را تصور نمی کرد، چه احساس انسانی عمیق و روشنی حلول کرده و چه محبت زنانه ای دلش را آکنده است.

آدم های بی سر و پا خطر را از دور حس می کنند، مثل پرنده ها که قبل از طوفان از آن خبردار می شوند.

مشروب حتی روی قدرت تکلمش اثر گذاشته بود. یک کلمه از دهانش خارج نمی شد که مفهوم باشد. اگر درباره‌ی خیار چیزی می گفتید، درباره ی لوبیا جواب می داد! تمام مدت فقط گوش می داد و آخر سر فقط آهی می کشید.

بگذارید آزاده باشم به سان بسیاری که دیده ام !

سرنوشت به ما لبخند زده و ما را غرق در نعمت کرده !