بریده‌های کتاب Atabak_P

اگر از بازی خیلی لذت ببرید، نتیجه دیگر اهمیتی ندارد. اگر بتوانید این آگاهی را به جنبه های دیگر زندگی خود انتقال دهید، زندگی تان به شکل قابل توجهی تغییر می کند. از همه مهم تر این که فقط وقتی خوب بازی کنید برنده می شوید نه وقتی که آرزوی برنده شدن داشته باشید.

آنچه مهم است محتوای زندگی نیست. مفهوم زندگی است که اهمیت دارد. پس تبدیل شدن به کارما یوگی به این معنا نیست که هر کاری را که اکنون دارید انجام می دهید رها کنید‌ به این معناست که کارتان را از صمیم قلب انجام دهید و هر جا می روید دنیایی شادتر را خلق کنید‌.

من آرزو دارم رویاهای تان از هم بپاشد. فقط آن موقع است که چیزی بزرگ تر از حافظه خود، در زندگی شما نمایان پیدا می کند. ای کاش چیزی که در رویاهایتان هم نمی گنجد برای تان اتفاق بیفتد.

امروز به نقطه ای رسیده ایم که قدرت به حقیقت تبدیل شده است. اما خیلی زود وقتی به درون خود رجوع می کنیم پی می بریم که حقیقت تنها قدرت است.

رضایت به عنوان حالتی درونی در نظر گرفته می شود. نمی شود در خارج از وجود خود به دنبال آن رفت. ما دست به عمل می زنیم تا احساس رضایت خود را ابراز کنیم نه اینکه آن را به دست بیاوریم. دست به عمل می زنیم تا کمال درونی خود را گرامی بداریم. نه اینکه به دنبالش برویم.

وام گرفتن از بانک، رهن منزل، یا تشکیل خانواده هیچ کدام ایرادی ندارد. قطعا هرچه حافظه ی کارمیک تان پیچیده تر باشد، زندگی تان متنوع تر و جالب تر می شود. اما هدف این است که از روند زندگی لذت ببریم، نه اینکه در دام آن بیفتیم.

هر کاری که بکنید، زندگی بلاخره شما را به نقطه ای می رساند که مجبور شوید دست به عمل بزنید.

چیزی که اکنون هستم ساخته ی دست خودم است. آنچه فردا خواهم بود هم ساخته ی دست خودم است. این پویاترین حالت زیستن است.

منشا بدبختی شما، کارهای گذشته تان نیست. منشا بدبختی های تان نحوه ی برخورد شما با آثار کارهای گذشته، در زمان حال است.ممکن است یک گونی پر از آشغال متعفن را با خود به همراه داشته باشید. می توانید وجودتان را با آن آشغال ها آلوده کنید و بدبخت شوید،یا میتوانید با آن ها کود مرغوبی تهیه و باغ زیبایی خلق کنید.

چیزی که از نظر یک نفر جهنم است، از نظر دیگری میتواند بهشت باشد.

آنچه کارما را به وجود می آورد میزان تلخی و نفرت است نه صرفا خود عمل.

اگر دائما پای تان زیر چرخی له می شود مشکل چرخ نیست. مشکل این است که شما اصلا نمی دانید چطور آن را برانید.

زندگی هم همین طور است. می توانی مخاطرات و پاداش های احتمالی را سبک سنگین کنی و بعد دست به انتخاب بزنی. هم برای افراد محتاط جذاب است و هم برای افراد پر دل و جرئت.

تو به این جهان نیومدی که کامل و بی عیب و نقص باشی. هیچ کدوم از ما نیستیم. تو اومدی تا زندگی کنی.

شاید تعریف دیوانگی همین باشد: تنهاییِ ناشی از درک چیزهایی که دیگران درک نمی کنند‌.

سعی می کنیم افکارمان را با آنچه به ما گفته اند صحیح است هماهنگ کنیم.

انسان بودن به معنی ترسیدن از حماقت ذاتی خودمان است. توضیحات اضافه خارج از کتاب در باره این جمله کتاب: ( این جمله به زبان ساده به این معناست که انسان بودن، یعنی پذیرفتن اینکه همهٔ ما ممکن است اشتباه کنیم و گاهی تصمیماتی بگیریم که چندان عاقلانه به نظر نمی‌رسند. این ترس از اشتباه یا حماقت، بخشی از شناخت و درک محدودیت‌های انسانی ماست و می‌تواند ما را به یادگیری، رشد و احتیاط بیشتر در زندگی هدایت کند. چیزی شبیه این مفهوم که: ما انسان هستیم، پس کامل نیستیم و همین نواقص است که ما را شکل می‌دهد.)

به گمانم این یکی از هدف های مطالعه است. به ما کمک می کند زندگی هایی را فراتر از زندگی ای که اکنون داخلش هستیم تجربه کنیم. آلونک تک اتاقی ذهنمان را به یک عمارت بدل می کند.

اگر میخواهی دنیای جدیدی را ببینی، نیازی نیست سوار سفینه بشوی. فقط باید نگرشت را تغییر دهی.

آنچه کمیاب است عشق نیست، بلکه چیزی بهتر از آن است. درک متقابل. اگر طرف مقابلت تو را درک نکند، عشق معنایی ندارد. او فقط عاشق تصوری است که از تو توی ذهنش دارد. او عاشق عشق است، نه عاشق تو. بنابراین، درک شدن مهم‌تر است. نه تنها درک شدن، بلکه وقتی کسی تو را درک کرد، قدر تو را هم بداند. این چیزی است که اهمیت دارد.