بریده‌ کتاب‌های ❁| 𝑨𝒓𝒕𝒆𝒎𝒊𝒔

به هرکه دارد، بیشتر داده خواهد شد؛ و از آنکه ندارد، همان‌که دارد نیز گرفته خواهد شد.

سروتونین بالا یا اکتاپامین پایین، ویژگی خرچنگ پیروز است. حالت شیمی اعصاب متضاد، یعنی نسبت بالای اکتاپامین به سروتونین، خرچنگی شکست خورده، مچاله شده، کم‌رو، پژمرده و ترسو تولید می‌کند که به احتمال زیاد سر خیابان دارش می‌زنند و با دیدن اولین نشانه‌ی مزاحمت، پا به فرار می‌گذارد.

مکارترین، قوی‌ترین، سالم‌ترین و خوش‌شانس‌ترین پرندگان، قلمروی اصلی را اشغال و از آن دفاع می‌کنند. به همین دلیل، احتمال زیادی وجود دارد که جفت های خوبی جذب کنند و جوجه‌هایی بیاورند که بیشتر زنده بمانند و رشد کنند.

شما در مورد روز رستاخیز حرف می‌زنید. اجازه دهید مودبانه به آن بخندم. قاطعانه منتظر آن روز هستم، چرا که چیزی بدتر از آن را شناختم؛ قضاوت بشر.

تنها با مرگ شماست که مردم صداقت و رنج‌هایتان را باور می‌کنند. تا زمانی که زنده هستید، همیشه به شما مشکوکند و با تردید به شما می‌نگرند.

خوشبختانه نوشیدنی مورد علاقه‌ام را دارم، تنها کورسوی امید در دل این تاریکی‌ها..

دیگر به دنبال حرفه‌ام نگردید. چهره من مثل خود انسان، دو رو دارد.

ارتش ایران که تحت فرماندهی وزیر جنگ قرار دارد، در برابر جامعه‌ای قرار گرفته که اساساً با توصیفی که از جوامع مدرن و غیر سنتی داریم قابل تطبیق نیست. در این جامعه قانون معنایی ندارد و تنها قانونی که دارای شخصیت و سنت بهره‌مند بوده، قواعد شرعی است.

ما به شرافت زیست کرده‌ایم و با شرافت مراحل انقلابی را طی کرده‌ایم و با شرافت خواهیم مرد. -بخشی از نامه‌ی میرزاکوچک‌خان به مذیوانی

جامعه خوش دارد کمتر بداند و بیشتر محکوم کند

دنیای بعد از مرگ ولنتاین را در نظر بگیرید که در آن همه چیز آنقدر کامل و فاقد تناقض بود که بی‌معنا شده بود. چنین حالت هایی برای ما سم است‌‌. آنقدر که ما عدم‌توانایی در انتقال از یک خس به حس دیگر را اختلال روانی می‌دانیم. داشتن خوشبختی افسانه‌ای و ابدی نه‌تنها واقعی به‌نظر نمی‌رسد، بلکه نامطلوب است.

در حقیقت، ما به لطف پدیده‌ای به نام سوگیری تاثیر گرفته خیلی نمی‌توانیم حدس بزنیم که هرچیز ممکن است جه احساسی در ما ایجاد کند.

در زمان های خیلی دور، زمانی که تلاش انسان صرفا این بود که رنده بماند، لذت جیزی محدود و عملی بود. امروزه، لذت تبدیل به کالایی شده است که به عنوان ماده‌ی اصلی خوشبختی به بازار ارائه می‌شود و تقاضا هم برایش زیاد است.

خوشبختی مانند اوج لذت است. هرجه بیشتر به آن فکر کنی دورتر می‌شود.

این بزرگترین مشکل مردم در این‌ روزها است؛ آن‌ها قدر چیزی که دارند را نمی‌دانند و همیشه بیشتر می‌خواهند. نمی‌خواهند برای به دست آوردن آن کار کنند. نمی‌خواهند برای به دست آوردن آن کار کنند. نمی‌خواهند لیاقت آن را کسب کنند. و هنگامی‌که کارها مطابق خواسته ی آن‌ها به پیش نمی‌روند مانند بچه‌های لوس فقط بدخلق وناله می‌کنند. تعداد مردمی که فکر می‌ کنند دنا چیزی به آن‌ها بدهکار است و دیگر را به خاطر انتخاب های ضعیف خودشان در زندگی سرزنش می‌کنند بیش از حد زیاد است. و همه هم فکر می کنند اگر کار ها مطابق میلشان به پیش نرود می‌توانند بدون هیچ هزینه‌ای فرار کنند.

مردم فراموش کرده‌اند چه‌طور زیبایی‌ها را در نقص‌ها ببینند.

من می‌دانم دروغ‌هایی که ما به خودمان می‌گوییم همیشه از همه خطرناک‌تر و افکاری که در حاشیه‌های ذهن خودمان پنهان می‌کنیم صادقانه‌ترین افکار هستند.

به‌تازگی متوجه شده‌ام که کلمات فقط کلمات هستند. یک سری حروف که به احتمال زیاد مربوط به زبان مادری ما هستند. امروزه مردم کلماتشان بی‌توجه شده اند. کلمات را در یک پیام یا توییت به بیرون پرتاب می‌کنند، آنها را می‌نویسند، وانمود می‌کنند که می‌خوانند، آن‌ها را تغییر شکل می‌دهند و به اشتباه نقل قول می‌کنند؛ با آنها، بدون آنها یا درباره ی آنها دروغ می‌گویند. مردم کلمات را می دزدند بعد به رایگان می بخشند. از همه بدتر، آن‌ها را فراموش می‌کنند.

اگر پایان همه ی داستان ها خوش بود، ما دلیلی برای آغاز یک داستان دیگر نداشتیم. زندگی یعنی انتخاب و یاد گرفتن این‌که چطور خودمان را بعد از فروپاشی دوباره جمع کنیم. اتفاقاتی که برای همه ما رخ می‌دهد؛ حتی برای افرادی که وانمود می‌کنند دچار فروپاشی نمی‌شوند.

ما در گذشته مثل امروز خودمان نبودیم، اما خاطرات گذشته می‌توانند از همه‌ی ما دروغ‌گو بسازند.