بریده‌های کتاب فاطمه دستیار

آخرین درسی که از عصب‌شناسی و روان‌شناسی انسان می‌آموزیم این است که فارغ از وسعت و عمق دانش خود، فروتن باشیم.

علت‌های فراطبیعی یا معجزه‌وار را نمی‌توان وارد تبیین‌های علمی کرد زیرا چنین علت‌هایی نه حد و مرزی دارند و نه ابطال‌پذیر هستند.

جهان بسیار پیچیده‌است و هیچ‌کس نمی‌تواند همه‌چیز را بداند.

او چنان به دیدن واقعیت از پشت عینک باورها و حقایق ایدئولوژیکی شده‌اش خو گرفته است که اصلاً خودِ عینک را نمی‌بیند.

جسارت فکری، ضدمحافظه‌کاری در اندیشه‌ورزی است. چنین جسارتی وقتی تحقق می‌یابد که هیچ اندیشه‌‌ای را قدسی نشمریم.

هیچ تضمینی نیز وجود ندارد که شیوه‌ی تفکر انتقادی ما را به حقیقت برساند. اما توجه به این نکته اساسی است که اولاً، این شیوه‌ی تفکر قطعاً ما را به حدی از حقیقت می‌رساند. ثانیاً این حد از حقیقت قابل دفاع است.

چون ذات پرسشگری، شکننده‌ی خودکامگی و قدرت مطلقه است آن را مخاطره‌آمیز می‌کند.

جلوه‌ی بارزی از بزدلی فکری ما، گرایش شدید به حفظ خود در همان چهارچوب فکریِ پذیرفته شده در گذشته‌ی‌مان است.