بریده‌های کتاب Fati Hassanpour

انگار نگاه‌های ما گفتگوهایی پنهانی داشتند که کلمه‌ها را نامحرم می‌دیدند... خیلی وقت‌ها یک کتاب حرف، در فاصلهِ کوتاه نگاه‌ها رد و بدل می‌شود.

فقط کافی است که تو لبخند بزنی، درد‌ها فراموش می‌شوند.

شاید تا‌ به حال به آن فکر نکرده بودم که ممنوعیت ،چقدر ولع و سرکشی آدم‌ها را زیاد می‌کند.

نکند که اشکت روی نامه سرازیر شده است؟! امیدوارم که چنین نباشد، همان بهتر که قلمت خراب باشد تا قلبت.

گاهی گمان می‌کنم که از آغاز، قلب انسان‌ها با رشته‌ای نامرئی به هم وصل است و ما فقط تلاش می‌کنیم تا آن سوی رشته را جستجو کنیم.

هرجا که زرق و برق بیشتر باشد، صداقت کمتر است.

گمان می‌کردم فقط من هستم که نقش بازی می‌کنم، گویا همه مردم مجبور می‌شوند که گاهی نقش بازی کنند. حالا فرقی نمی‌کند که این نقش در زندگی باشد یا در یک صحنه تئاتر‌.

اینکه تو نیازی به رفتن در بهشت احساس نمی‌کنی، از این بابت است که تو خود بهشتی و هرجا که هستی همان‌جا بهشت است.

آدم از هرچیزی که منع شود، به آن‌چیز تمایل بیشتری پیدا خواهد کرد.

لازم نیست که تفاوت‌هایت را در تفکر و احساس جار بزنی. آنها گرانبها تر از این هستند که همه جا خرج شوند.

باید زندگی بعد از مرگ وجود داشته باشه،روف. برای مایی که داریم تو این سنِ پایین می‌میریم، این تنها راه واسه برقراری عدالته.

گاهی حقیقت رازی است که شما از خودتان هم پنهان می‌کنید، زیرا زندگی با دروغ آسان‌تر است.

برای برقراری یک رابطه سالم، هردو نفر باید مایل به گفتن و شنیدن "نه" باشند. تضاد نه تنها طبیعی است، بلکه برای حفظ یک رابطه سالم ضروری است.