بریده‌های کتاب نعیمه

با همه جرم و خطایم ای یَم لطف و کرم هست در کوی تو امید عطایم یا حسین

اینقدر اگر معطل پرسش نمی‌شدم شاید قطار عشق مرا جا نمی‌گذاشت

این صید را به معجزه‌ی عشق زنده کن عیسای من به دیدن این نیمه جان بیا

آه! که هربار یاد عشق تو کردم در نظرم مرگ ناگوار نیامد

همیشه جای شکایت ز خلق بسیار است ولی برای تو از خود شکایت آوردم

یک علت مهم آشوب دل‌ها همانا تکثیر در کلام‌ها است.

زندگی شیرین از آنِ کسی است که همیشه به یاد خداوند است؛ چه در موقعی که مشغول کارهای روزمره‌ی زندگی است و چه در اوقاتی که مختص به خداوند است و مشغول نماز یا سایر عبادات چون حج بیت اللّه می‌باشد، چرا که این عبادات ممحض در یاد خدا است.

کسی که عرفان ندارد نه دنیا دارد نه آخرت!

از رسم جوانمردان، یکی آن است که چون کسی در حق تو لطفی کند، تا قیامِ قیامت در خاطر بسپاری و همواره از آن یاد کنی و در پی جبرانش باشی.

گوهر خود را هویدا کن، کمال این است و بس خویش را در خویش پیدا کن، کمال این است و بس!

چندان که سالکانت ره بیش پیش بردند ره پیش بیش دیدند بودند در بدایت عطار