بریده‌های کتاب محمد کامیابی

استفاده از زبان در خدمت اهداف الهی جانماز و کفش: شما که با این زبان روضه میخوانید و ذکر ابی عبدالله میگویید، دیگر نباید با این زبان، گناه و غیبت کنید. زبان شما مثل جانماز می شود، نباید جانمازتان را به کفشتان بمالید. زبان انسان امانت خداست. وقتی که انساس آن را در راه غیر خدا به کار می برد، مانند این است که با جانمازی که از کسی امانت گرفته است، کفش شخص دیگری را پاک کند.

<<می دونی که هر اتفاقی هم بیفته من همیشه پدرت هستم و در هر حال... در هر حال دوستت دارم>>

این طور که پیداست، اعداد فقط بخشی از وجود من هستند.

این که بدون اریکا زیر نور آفتاب باشیم از این بهتر بود که بدون اریکا توی یک غار ترسناک و مرطوب باشیم.

من چقدر افرادی را دیدم که با اختلاس و دزدی از بیت المال به آن طرف آمده بودند و حالا باید از تمام مردم این کشور، حتی آن ها که بعد ها به دنیا می آیند، حلالیت طلبیدند!

خدا را شکر که بیت المال بر گردن نداری و گرنه باید رضایت تمام مردم ایران را کسب می کردی!

حتی اگر یک بچه از ما طلبکار باشد و در دنیا حلال نکرده باشد، باید در آن وادی صبر کنیم تا بیاید و حلال کند.

بعد از اینکه انسان از گناهی توبه می کند و دیگر سمتش نمی رود، گناهانی که قبلا مرتکب شده کاملا از اعمالش حذف می شود.

آنچه در فکر انسان بود برای همه نمایان است، چه رسد به اعمال انسان. برای همین هیچ کس نمی تواند بی دلیل از خود دفاع کند.

ما که هر روز و هر شب مشغول قضاوت کردن و حرف زدن هستیم چه عاقبتی خواهیم داشت؟! ما که به راحتی پشت سر دوستان و آشنایان خودمان هر چه می خواهیم می گوییم...

برای یک غیبت بی مورد، بهترین اعمال من محو می شد.

اگر رضایت او را نمی گرفتی باید تمام اعمال خوب خودت را می دادی تا رضایتش را کسب کنی، مگر شوخی است، آبروی یک انسان مؤمن را بردی.

وقتی گناه یا اشتباهی در نامه عملم می‌دیدم، خصوصاً وقتی کسی را اذیت کرده بودم، از درون عذاب می کشیدم. گویی خودم به جای آن شخص اذیت می شدم

خیلی ها کارهایشان را برای خدا انجام می دهند، اما باید تلاش کنند تا آخر این اخلاص را حفظ کنند. بعضی ها کار های خالصانه را در دنیا نابود می کنند!

گاهی وقت ها، یک عمل خوب با نیت خالص، یک انسان را در آن اوضاع نجات می دهد.

وقتی اعمال شما بوی ریا بدهد پیش خدا ارزشی ندارد. کاری که غیر خدا در آن شریک باشد به درد همان شریک می خورد

تو نیت این کار را داشتی و در این راه تلاش کردی، اما به نتیجه نرسیدی. برای همین، نیت و حرکتی که کردی، در نامه عملت ثبت شده.

این، شوخی ها، با رفقا گفتیم و خندیدیم، اما به کسی اهانت نکردیم. غیبت نکرده بودم. هیچ گناهی همراه با شوخی های من نبود. برای همین، شوخی ها و خنده های من، به عنوان کار خوب ثبت شده بود.

اعمال خوب من، از پرونده‌ام خارج می شد و به پرونده دیگران منتقل می شد.