بریده‌های کتاب Atiy

با هر خداحافظی ما آماده سلام های بعدی می شویم.

بهتر است زمان زیادی را با سوگواری برای ناکامی هایمان هدر ندهیم.چون ناکامی به اندازه کافی مارا مضطرب می کند، اما سال ها تلاش برای فرار از احساس دردناک ناکامی مان ما را بیشتر و بیشتر مضطرب و خسته خواهد کرد. جایی باید پرونده های نیمه بسته را کامل ببندیم تا عذابش کمتر شود. شبیه خداحافظی با آرزویی است که خیلی وقت است تاریخ انقضایش گذشته است. یک خداحافظی سخت اما پایان دهنده؛ پایان دهنده به هدفی قدیمی و اضطرابی قدیمی تر.

نارضایتی بخشی از انسان است

قرار نیست همیشه وسوسه هایمان را تبدیل به عمل کنیم

بدون خیلی از نداشته ها می توانیم زنده بمانیم و زندگی کنیم. تاریخ ُپر است از آدم هایی که هیچ نداشته اند اما تصمیم گرفته اند ادامه دهند.

ما از دست می دهیم، پدر و مادر های ما هم فرصت های زیادی را از دست داده اند، قرار است کودکان ما هم از دست بدهند.

اما حالا حتی اگر شیطان هم اینجا بود و می دید که چندتا از انگشتان پای آلن با انبردست مولانگی به پرواز در می آیند و در هوا تکان می‌خورند، برایش اشک می‌ریخت.