بریده‌های کتاب نادرستی فرضیه های نژادی: آریا، سامی و ترک

تحریف تاریخ به سود طبقات استعمارگر، تجلیل از «کشورگشایان»، تحقیر اقوام و گروه های انسانی در طول تاریخ و القاء نوعی هویت ملّی جعلی به عامه ی مردم و همچنین توجیه و مشروعیت دادن به اعمال و جنایات استعمار سرمایه داری و کلنیالیسم در مستعمرات، از زمینه های اجتماعی و سیاسی کاربرد فرضیه های نژادی محسوب می شود.

در رده‌بندی نوع انسان، بوفون معتقد بود که ساکنان اروپای غربی در اوج و قله‌ی این رده‌بندی، اروپایی‌های دیگر در مرحله‌ای پایین‌تر، سپس ساکنان آسیا و آفریقا و در پایین‌ترین مرحله بردگان (ساکنان آفریقا که با زور و جبر بوسیله‌ی اروپاییان «متمدن» شکار و برای کار ارزان به آمریکای شمالی فرستاده شده بودند) در آمریکا قرار دارند. بوفون در آثارش از گروه‌های انسانی در آسیا و آفریقا، با تحقیر یاد می‌کند و می‌نویسد که استرالیایی‌های بینوا شاید نزدیکترین نوع انسان به حیوان و آمریکایی‌ها (ساکنان اولیه) در رده‌بندی حیوانات مقام اول را دارند.

هر قدر مقاومت مردم مستعمرات در برابر تجاوزات استعمارگران بیشتر می‌شد؛ فرضیه‌های نژادی محافل استعماری نیز کثرت و تنوع می‌یافت.

با انتشار کتاب یوهان کاسپر لاواتر (۱۸۰۱-۱۷۴۱ Johann Kaspar Lavater) در سال ۱۷۸۱، چهره‌شناسی به‌عنوان علم وارد مباحث انسان‌شناسی شد و معیاری برای تشخیص تفاوت انسان‌ها و فرهنگ آنان گردید. به نظر لاواتر می‌توان با توجه به چهره‌ی افراد درباره‌ی شخصیت روانی، اخلاقی و فکری آنان قضاوت کرد، زیرا صفات ظاهری و جسمی افراد چیزی جز ادامه‌ی صفات درونی و روانی آنان (و بالعکس) نیست.

بدون تکیه بر فرضیه‌های نژادی – که در آخرین تحلیل به نژادپرستی سفیدها می‌رسد – شکار مردم آفریقا و توسعه‌ی بازار برده‌فروشی و برده‌داری و استفاده از کار بردگان و بومیان قابل توجیه نبود و نمی‌توانست بهانه‌ی دینی و اخلاقی داشته باشد.

اخلاق، فرهنگ، تمدن و علم مقوله‌هایی نیست که از یک فرد به فرد دیگری به ارث برسد یا در یک گروه انسانی خاص از نسلی به نسل دیگر منتقل شود. اخلاق، فرهنگ، تمدن و علم چیزهایی نیست که از آسمان افتاده باشد یا خلعتی باشد که طبیعت یا خدا بر تن گروهی خاص پوشانده باشد.

فرضیه‌های بی‌اساس نژادپرستی و برتری نژادی در کشورهای شرقی تحت عنوان پان‌بازی و پان‌سازی فرهنگی، نژادی و سیاسی، و ملت‌گرایی نژادی در کشورهای آفریقایی به‌صورت خصومت قبیله‌ای هنوز موجب خونریزی‌ها و جنایات فراوانی است که عامل اصلی آن استعمارگران و پادوهای محلی آنان می‌باشند.

در جوامع شرقی، نژادپرستی بدان‌گونه که در سده‌های ۱۸ و ۱۹ میلادی در کشورهای سرمایه‌داری استعماری رشد کرد و توسعه یافت و مشخصات جسمی، اساس رده‌بندی فکری و فرهنگی انسان شد، چه در دوران پیش از اسلام و چه پس از توسعه‌ی اسلام وجود نداشت. گرچه در بسیاری از جوامع شرقی برده‌داری و کار بردگان را چه در دوران باستان و چه در دوران اسلامی می‌توان نشان داد اما بردگی به رنگ پوست و شکل جمجمه یا لب و بینی ربطی نداشت.

طرح عمومی استعمار سرمایه‌داری برای تثبیت قدرت و ادامه غارت اقتصادی کشورهای مستعمره و مناطقی که مورد هجوم و تجاوز نظامی و اقتصادی استعمارگران اروپایی قرار داشتند و دارند، در زمینه فرهنگی بر تحقیر و تجزیه قومی و فرهنگی ساکنین این نواحی استوار بوده و هست. ابزار کار برای تحقیر و تجزیه قومی و فرهنگی علاوه بر تاریخ‌نویسی استعماری، بکار گرفتن مردم‌شناسی و نژادشناسی بوده و هست.

جنگ‌های صلیبی، جنگ‌های تجاوزکارانه‌ای بود که به نام مذهب از جانب پادشاهان و فئودال‌ها و کلیسای کاتولیک به مردم سرزمین‌های اسلامی تحمیل شد.

سطح فکر و شخصیت واقعی «ولتر» زمانی معلوم می‌شود که به نظریاتش درباره‌ی گروه‌های انسانی خارج از قاره‌ی اروپا توجه شود. هر زمان که ولتر درباره‌ی زنان و مردان سیاه‌پوست سخن می‌گفت از ذکر این نکته صرف‌نظر نمی‌کرد که سر سیاهان از پشم (مانند گوسفند) پوشیده شده نه از مو و معتقد بود اگر مردان و زنان سیاه پوست به سرزمین‌های با آب و هوای سرد هم فرستاده شوند، مانند همیشه به تولید حیواناتی از نوع خود ادامه خواهند داد. ولتر در توضیح طبیعت ساکنان آفریقا می‌نویسد: «این امر که در آب و هوای گرم، میمون‌های انسان‌نما (Apes) دخترها را به خود جلب و جذب کرده باشند غیرمحتمل نیست». این نظر نشان‌دهنده‌ی عمق فاجعه‌ی فکری ولتر است که نه تنها او بلکه بخش عمده‌ای از روشنفکران مترقی اروپایی بدان دچار بوده‌اند و هستند؛ وقتی سخن از نژاد سفید و اروپاییان در میان است این روشنفکران از انسان و حقوق انسانی سخن می‌گویند، امّا به نظرشان قاره‌های دیگر و انسان‌های با مشخصات جسمی دیگر، حیوانی بیش نیستند. هنوز هم در بسیاری از محافل علمی و فرهنگی و مطبوعاتی اروپا، عدّه‌ی زیادی دچار این بیماری فکری هستند.

به نظر گال، انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها جمجمه‌های خوش‌شکل و نجیبانه دارند، اما جمجمه‌های آفریقایی، نشانه‌ای از هوش و فراست و نجابت نشان نمی‌دهد. گال مانند لاواتر و کامپر، به شکلِ سر، در تعیین شخصیت فکری و فرهنگی افراد و جماعات انسانی اهمیت می‌داد. (۷) با این‌که سال‌هاست بی‌پایه و سست بودن نظریات کامپر و لاواتر و گال بارها به اثبات رسیده و امروزه این نظریات در مجامع علمی مسخره می‌شود، هنوز این نظریات در جوامع مستعمراتی از طرف پاره‌ای از افراد و محافل به‌صورت نظریات جدّی مطرح می‌گردد و درباره‌ی شکل جمجمه یا شکل بینی افراد یک منطقه و شهرستان داد سخن داده می‌شود.

فریدریش نیچه (۱۹۰۰-۱۸۴۴ Friedrich Nietzsche) معتقد بود که می‌توان با تربیت و پرورش نژادی، نژاد حاکم و برتر را به وجود آورد (Herrn Rasse). به نظر نیچه، تاریخ جهان جنگ دائمی میان نژاد حاکم و نژاد محکوم بوده اما می‌توان برای غلبه بر مشکلات و بی‌نظمی‌ها، قشر نژادی حاکم را پرورش داد تا آقای آینده‌ی دنیا باشد. نیچه در آثارش مکرر از نژاد اروپایی آینده سخن گفته که بالای همه‌ی ملت‌ها قرار داشته و در اثر برخورد نژادها در اروپا ترکیب آنها به وجود می‌آید. (۶)

تشخیص و تعیین میزان هوش و قدرت فکری افراد و سطح فرهنگ و تمدن گروه‌های انسانی به استناد وضع ظاهری قیافه و تفاوت‌های جسمانی و محل اقامت، و تعمیم فرضیه‌های نژادی به علوم اجتماعی، سیاسی، و بررسی‌های فرهنگی و تاریخی که به‌منظور مشروعیت‌بخشیدن به استثمار انسان‌ها و استعمار جوامع انسانی از جانب طبقات حاکم انجام گرفته و می‌گیرد، امری کاملاً غلط و غیرعلمی است.

طبیعتاً در میان اعضای قوم آریا، مانند همه‌ی اقوام جهان انسان‌های شریف و شریر، راست‌گو و دروغ‌گو و… وجود داشته‌اند. بدین‌سبب خیال‌پردازی شیرین و شاعرانه‌ای خواهد بود اگر کسی افراد یک قوم را – هر قومی که می‌خواهد باشد – از صدر تا ذیل و به‌عنوان یک واحد غیرقابل تقسیم و تفکیک، شریف، مهمان‌دوست و پهلوان بداند و از تعلّق احتمالی و خیالی بدان قوم یا «نژاد» قرین افتخار شود و خود را تافته‌ی جدا بافته در جامعه‌ی بشری بداند. در هر حال هر معنایی برای واژه‌ی «آریا» قائل شویم، فقط با یک نام‌گذاری سرو کار داریم و این نام هیچ فضیلت و زیبایی یا پلیدی و زشتی که ارثی هم باشد(!) همراه نداشته و ندارد.

هدف همه‌ی فرضیه‌های نژادی، اثبات برتری فکری و فرهنگی نژاد سفید (اروپایی) و شاخه‌ی آریایی آن بر همه‌ی اقوام و گروه‌های انسانی در جامعه‌ی جهانی است.

با توجه به این‌که نام‌گذاری گروه‌های انسانی به «آریا» و «سامی» از زبان‌شناسی اخذ شده و رده‌بندی انسان‌ها از نظر فرهنگی و فکری به‌علت رنگ پوست یا شکل جمجمه یا بینی … امری کاملاً بی‌اساس است (۱۱) معلوم می‌شود که تا چه حد فریب‌های فرهنگی می‌تواند در امور اجتماعی و سیاسی مؤثر باشد. ادعای شاخه‌ی «آریا»یی «نژاد» سفید به این‌که خود را «خلق انتخاب شده» خداوند دانسته و می‌دانند، مانند ادعاهای «صهیونیست‌ها» در این مورد، چیزی جز خودفریبی و سست‌فکری و سوءاستفاده از بی‌اطلاعی عامه‌ی مردم برای به‌دست‌آوردن منافع مادی طبقاتی نبوده و نیست.

اگر نژادشناسان، انسان‌شناسان و مردم‌شناسان کارشان به مقایسه‌ی مشخصات جسمی انسان‌ها و رده‌بندی جسمی گروه‌های انسانی محدود می‌ماند، مشکل چندانی ایجاد نمی‌شد، اما مسئله‌ی اصلی و نکته‌ی اساسی این‌جاست که این نژادشناسان، مردم‌شناسان و انسان‌شناسان تقسیم‌بندی جسمی و ظاهری را به هوش و اخلاق و رفتار فردی و فرهنگ و اخلاق اجتماعی گروه‌های انسانی تعمیم داده و بر مبنای مشخصات جسمی درباره‌ی استعدادهای هوشی، اخلاقی افراد و فرهنگ و اخلاق جماعات انسانی برای تأمین مقاصد خاص، قضاوت می‌کنند و به تصورات و ذهنیات آلوده و درهم خود نام «علم» هم می‌دهند. اخلاق، فرهنگ، تمدن و علم مقوله‌هایی نیست که از یک فرد به فرد دیگری به ارث برسد یا در یک گروه انسانی خاص از نسلی به نسل دیگر منتقل شود. اخلاق، فرهنگ، تمدن و علم چیزهایی نیست که از آسمان افتاده باشد یا خلعتی باشد که طبیعت یا خدا بر تن گروهی خاص پوشانده باشد.

فرضیه‌های نژادپرستی دوران ما، محصول کلنیالیسم و شیوه‌ی تولید سرمایه‌داری است. فرضیه‌های نژادی در کشورهای اروپایی پایه‌ی فکری و فرهنگی ناسیونالیسم شد و در مستعمرات پایه‌ی فکری و فرهنگی ناسیونالیسم نژادی و پان‌بازی و پان‌سازی نژادی و فرهنگی را می‌سازد.

سرزمین و جامعه شرق خاستگاه تاریخی نظریات اجتماعی در جهت اجرای عدالت، حفظ و صیانت از حق حیات و حرمت بشری و مخالفت با مظالم طبقاتی و استعماری و حرکت به سوی جامعه ای است که در آن، اخلاق و عدالت به معنای کامل و شامل کلمه حکومت کند.