بریده‌های کتاب راه رشد

اصل اخلاق این است که انسان امین باشد و فرزندش را امین بار بیاورد. موسی علیه‌السلام قبل از اینکه بخواهد سرپرست بنی‌اسرائیل بشود، یک دوره سرپرست چند عدد گوسفند است. گوسفندان موسی علیه‌السلام بها و قیمت شان مهم نیست، آنچه مهم است، مسأله «امانت داری» موسی علیه‌السلام است.

خدا انسان را آفریده که محیط را تابع خودش کند، شرایط را تغییر بدهد، زمینه را عوض کند، نه اینکه تابع محیط شود. ما را به اینجا نیاورده‌اند که به رنگ شرایط زمان و مکان دربیاییم.

بعضی از گناهان برای انسان، مثل زلزله هستند. همان‌طور که در اثر زلزله مجرای آب بسته می‌شود و قنات و چشمه می‌خشکد، ضربات بعضی از گناهان هم مجرای فطرت انسان را مسدود می‌کنند.

شجاعتی که نتیجه‌ی احساس ارتباط با خداوند و قدرت نامحدود او باشد، باعث می‌شود که هرچه مشکلات در مقابل انسان فراوان‌تر شود، آرامش او بیشتر گردد. حسین بن علی علیه‌السلام در صحرای کربلا، هرچه به ظهر عاشورا نزدیک‌تر می‌شد، حالت آرامش و شجاعت ایشان عجیب‌تر می‌گردید.

امام راحل یک جمله‌ای دارد «ما با اعلام برائت از مشرکین، تصمیم بر آزادیِ انرژی متراکم جهان اسلام داشته و داریم.» اینکه امام می‌گفت، یعنی عالَم اسلام این قدر انرژی دارد، اما این انرژی‌ها آزاد نشده‌اند؛ این انرژی‌ها قفل شده‌اند.

انسانی که با سوءظن به خدا، ارتباط خودش را با او فراموش کرده، تنها و ذلیل و حقیر و غریب می‌شود؛ احساس می‌کند در عالَمی زیست می‌نماید که تک و تنهاست و یار و مونس و غمخواری ندارد.

انسان هر عیبی که دارد، از نمازش است. خیلی مهم است کسی سرّ این معنا را فهمیده باشد که هر اشتباهی که در شما بروز می‌کند، ریشه‌اش در «مسامحه در نماز» است؛ یعنی چون نماز کل ظاهر و باطن انسان را اصلاح می‌کند؛ اگر در نماز نقص نباشد، در رفتار انسان نقص پیدا نمی‌شود.

انرژی متراکم اگر بخواهد آزاد بشود انسان باید خودش را بیندازد در خطر . خطرها انرژی متراکم انسان را آزاد می‌کند. فرار از خطر، به منزله یخبندان وجود انسان است. استقبال از خطر، آب شدن یخ است. هروقت انسان کارهای بزرگ کرد، بزرگ می‌شود.