بریده‌های کتاب ضیافت در حبس

هیچ قمارباز عاقلی، روی اسبِ دنیا شرط نمی‌بندد..

توی زندان شاید مسیر رشد زندگی مان متوقف شود، اما مسیر رسیدن به خدا توقف ناپذیر است.

عالمان، در میان آثارشان حیات دارند..

همه آنانی که از یاد خدا دور شده اند، عاقبت حتی در دنیای خودشان هم به آرامش نمی‌رسند..

دروغ هویت آدم را عوض میکند. کسی که عادت کرده باشد حقیقت را ببیند و چشمش را ببندد، ارتکاب همه ی گناهان برایش آسان میشود. گناه یعنی بدانی که هدف جای دیگری است و چشمت را بر آن هدف ببندی. دروغ چنین بلایی سر شخصیت انسان در می اورد.

اجباری در کار نیست، هر کس دنیا برایش تنگ است و راضی اش نمیکند، میتواند خود را برای جای بهتری اماده کند، رحمت ویژه خدا در بهشت است.

آدم اگر میخواهد بفهمد که آدم مانده است، داغ فلسطین سنگ محک خوبی است...

لا ملجا منک الا الیک خدایا راه فراری از تو می جستم، یعنی جز آغوش تو راهی نیافتم.

اگر دل صاف کنیم و خالی از اغیار، هر جا را که بنگریم خدا آنجاست. خدا نور آسمان و زمین است.

آیت‌الله بهاء‌الدینی میگفتند: «محبت به اهل بیت، مبدا امیال ما را عوض می‌کند.» چه جمله حکیمانه‌ای بود!

گرفتاری ها بازی های دنیا هستند بازی های دنیا تمام شدنی نیست فقط باید تلاش کنیم بازی کنان خوبی باشیم.