بریده‌های کتاب اسب من

اما هنوز تو را دوست دارم مثل روستا که رودش را...

نترس هرگز نترس قایق من! موجی که غرق نکند بالاترمان می‌برد

از رسیدن میترسم؛ می‌ترسم کسی منتظرم نباشد

چیزی بگو حرفی بزن از فردا اما نه آن قدر تلخ که دلم بلرزد و نه آن چنان زیبا که باورم نشود

شعری که دوست دارم، چرا مرا می‌گریاند؟ نه منصفانه نیست که در برابر هر آن چه دوست داریم ، آسیب پذیرتریم

از دفن ما سال هاست که می گذرد ، فقط کاش کسی می دانست چرا نمی‌میریم؟

می‌خندم همین طور می‌خندم اما دلم شاد نمی‌شود چو شب که این همه ستاره روشنش نمی‌کند.