بریده‌های کتاب زندگی های پنهان درون گرایان

درون‌گرایان منزویان پریشان حالی نیستند که در اتاق خواب‌های تاریک پنهان می شوند. درون‌گرایان هم تفریح می کنند، می خندند و عشق می ورزند.

دوست دارم توی اتاق‌خوابم بشینم و به موسیقی خوبی گوش بدم. توی یه رستوران خالی از غذام لذت ببرم و بتونم با آرامش توی بازار خلوت خرید کنم.

به گفته محققان، مغز درون‌گرایان به اشارات درونی بیشتر از اشارات بیرونی اهمیت می دهد. به عبارت دیگر، درون‌گرایان با محیط اطرافشان سر کیف نمی آیند: در عوض، به آنچه درونشان می گذرد توجه بیشتری نشان می دهند.

درون گرایان سی تا پنجاه درصد جمعیت را تشکیل می دهند.

شما در جایگاه درون‌گراممکن است حس کنید وقتی افکارتان را می نویسید بهتر می توانید خودتان را ابراز کنید. مثلاً، پیام کتبی و ایمیل را به تماس تلفنی و جلسات حضوری ترجیح می دهید. به همین طریق، بسیاری از درون‌گرایان وقایع را می نویسند تا تجربیاتشان را بهتر ارائه دهند. دوباره علت این ارجحیت به چگونگی اتصالات مغزمان برمی گردد. به گفته لانی، مسیرهای مغزی در هنگام نوشتن با این مسیرها در هنگام صحبت کردن متفاوت‌اند و گذر از مسیرهای «نوشتن » انگار برای درون گرایان راحت تر است.

به نظر نمی‌رسید اوضاع هیچ‌وقت بهتر شود. زمانی رسید که کاملا از پا افتادم. نصف شب بیدار می شدم و دیوانه وار گریه می کردم و همه مشکلات خودم و زندگی‌ام را با رایانه تایپ می کردم .دیگر نمی توانستم تحملش کنم. خیلی متفاوت بودم؛ خیلی به هم ریخته .دنیا بسیار شلوغ، پرسروصدا و بی رحم بود. به گمانم بالاخره بیان آزاد و از پیش نیندیشیده‌ی همه‌ی احساسات پنهانی که درونم شکل گرفته بود نجاتم داد.

بودن در جمع فضایی دارد که باعث می شود حس کنید از خودتان جدا شده اید. شاید به خاطر این است که وقتی این همه سروصدا اطرافتان است، شنیدن صدای درونی تان سخت می شود.

واژه ها چطور می توانستند تصاویر بی نظیری را که در ذهنم می دیدم و احساسی را که به من می دادند توصیف کنند؟

اگر درون گرایان به شیوه برون گرایان تظاهر کنند ممکن است به خستگی استرس و بیماری های قلبی عروقی دچار شوند.

هر کس که نظری به ما می انداخت خیال می کرد من هم یکی مثل باقی دخترها هستم. تقریباً هر کاری را با هم انجام می دادیم. مردم حتی می گفتند می خورد خواهر باشیم. اما من در عمق وجودم حس می کردم فرق دارم. شبیه آن نبودم .طور دیگری بودم. زمانی که آن مجله سون تین می خواندند و راجع به افراد مشهور گپ می زدند، من ساکت گوشه ای می نشستم و فکر می کردم آیا در سیارات دیگر حیات وجود دارد. وقتی آن خیالشان راحت می شد که یک سال تحصیلی دیگر به پایان رسیده و تعطیلات تابستان شروع شده است، من در بحران وجودی عمیقی فرو می رفتم که بزرگ تر شده ام. وقتی آن می خواستند کل شب و روز بعد و پس از آن هم با همدیگر وقت بگذرانند ،من سخت پی بهانه ای می گشتم تا تنها باشم.

بدانید که درونگرایی و برونگرایی خصایص همه یا هیچ نیستند. به بیان دیگر، بیشتر مردم کاملا در یک دسته یا دسته دیگر جا نمی‌گیرند.

فرقی نمی کند که شما چه نوع درون گرایی هستید، حتم دارم تجربه چنین ماجرایی را داشته اید؛ همکاری سرزده وارد اتاقتان می شود یا دوستی شما را لای منگنه می گذارد. چیزی می پرسد و لحنش طوری است که نشان می دهد همین الان جواب می خواهد. درخواست سختی ندارد. اما ذهن شما موقت فلج شده است. جملاتی را شروع می کنید، اما متوقف می شوید. حرفایی می زنید که به منظورتان نزدیک است ،اما نه دقیقا، شما واپس می نشینید .طرف به شما نگاه می کند، تقریباً مثل اینکه بگوید: زود باش، بگو دیگه. و به فکر شما می رسد که : چی می شد اگه مغزم یاری می کرد. تلاش در به زبان آوردن دقیق کلمات «بازیابی واژه» نام دارد و موضوعی است که بسیاری از درون‌گرایان با آن دست و پنجه نرم می کنند. در موقعیت های اجتماعی، این مقوله شاید به این معنی باشد که ما نمی توانیم پا به پای برون‌گرایان بلبل زبان پیش برویم. در محل کار شاید این طور نشان دهیم که نمی دانیم می خواهیم درباره چه صحبت کنیم؛ حتی اگر بدانیم .در کلاس از دست بالا بردن شانه خالی می کنیم، چون می دانیم در حالی که همکلاسی هایمان به ما زل زده اند مشکل بتوانیم افکارمان را به کلام درآوریم. یک دلیل اینکه بازیابی واژه برای درون‌گرایان مشکل است این است که ما عمیق به اطلاعات فکر می کنیم. ایده ها را سبک سنگین می کنیم، بارها در ذهنمان دوره و اغلب از هر زاویه تحلیل می کنیم. وقتی در «حالت تامل »هستید، صحبت کردن مشکل می شود.درون‌گرایان به عکس بسیاری از برون‌گرایان بلند بلند فکر نمی کنند،ما درونمان به موضوعات می پردازیم.

بیشتر شب ها چیزی که به راستی می خواستم این بود که به تنهایی کتاب بخوانم، بازی رایانه ای کنم یا فقط با همسرم باشم.

هیچ کس درون‌گرا یا برون‌گرای محض نیست.

ما با بذله گویی ها به شوق نمی آییم، برای همین متهم می شویم که رفتارمان دوستانه نیست. درباره قصه‌ی زندگی‌مان برای افرادی که تازه ملاقات کرده‌ایم پرگویی نمی کنیم، برای همین به منزوی بودن متهم می شویم. اما درون گرایان زندگی را مهمانی بزرگی نمی دانند. ما به چند رابطه معنادار راضی هستیم .دائم در پی افزودن هواداران عاشق به حلقه‌ی دوستانمان محیط را رصد نمی کنیم.

چگونگی واکنش افراد در موقعیت های جدید، چه واکنش شدید چه غیر از آن، در طول زمان آن‌چنان تغییر نمی‌کند. کودکانی که با آرامش با محرک روبرو می شوند، در بزرگ‌سالی هم به احتمال زیاد به همان رفتار ادامه خواهند داد. کودکانی که به محرک ها شدیداً پاسخ می دهند، وقتی بزرگ شدند به احتمال قوی خجالتی یا در جامعه مضطرب خواهند بود.

همیشه وقتی که کتاب خوبی رو تموم می کنم،احساس شادی می‌کنم.اینکه که فرصت داشته باشی توی ذهن یه آدم دیگه رو ببینی فوق العاده‌س.

بدم میاد بهم بگن خجالتی، چون خجالتی نیستم. فقط اگه حرفی برای گفتن نداشته باشم، ترجیح می دم‌ صحبت نکنم.

درون گرایی نوعی خلق و خو است که با شخصیتتان فرق می کند؛ خلق و خو به ویژگی های ذاتی تان اشاره دارد که دیدگاه تان را درباره دنیا شکل می دهد، درحالی که شخصیت به منزله الگویی از رفتار، افکار و عواطف تعریف می شود که فردیت شما را می سازد. سال ها زمان می برد تا شخصیت ساخته شود، اما خلق‌وخو چیزی است که شما با آن متولد می شوید.