بریده‌های کتاب راز شادی امام حسین (ع) در قتلگاه

... اکثراً قبول داشتند علی ع حق است ولی کوتاه آمدن از حاکمیت آن حضرت را چیز خطرناکی نمی‌دانستند و از این نکته غفلت شد که وقتی نسبت به حق کوتاه آمدیم عملا باطل را پذیرفته ایم. چیزی ک بعد از 1400 سال جامعه اسلامی هنوز ب آن گرفتار است.

در سقیفه روحیه‌ایی حاکم بود ک تصور میکرد برای اداره جامعه ب چیزی غیر از شریعت الهی احتیاج است و آن زرنگی های حاکمان است.

در نهضت امام حسین علیه السلام روشن شد چگونه اگر نفاق زیر پوست نظام اسلامی خانه کند دشمنان اسلام بیشتر تأثیرگذار خواهند بود تا یاران اسلام و در این راستا دیروز «سرجون بن منصورالرومی» مشاور یزید می‌شود و امروز کارشناسان بانک جهانی می‌خواهند به ما مشاوره بدهند، تا دیروز اسلام در فرهنگ رومی ادغام شود و امروز در فرهنگ غربی و باید بدانیم راه کارِ برون رفت از این خطر همیشه امام حسین علیه السلام و فرهنگ ایثار و شهادت بوده است.

امام حسین کشته شده ی همان دوشنبه ایست که سقیفه برگزار شد!

معاویه فضا را طوری تغییر داده بود که طرف به عنوان امام جمعه بالای منبر می‌رفت و به امیرالمؤمنین علیه السلام رسماً توهین می‌کرد و امام حسن علیه السلام باید پای منبر می‌نشستند و اگر بلند می‌شدند و می‌رفتند حاکمان اموی طبق فتوای جدّشان حکمشان را قتل می‌دانستند. چرا که اگر کسی متعمداً نماز جمعه را ترک کند و این کار سه بار تکرار بشود از اسلام خارج است. حالا امام جمعه ی اموی بالای منبر باید خطبه بخواند و امام حسن علیه السلام هم باید پای منبر بنشینند. این عمل آن قدر نهادینه شده بود که یکی از این امام جمعه‌ها در خطبه‌ها فراموش کرد به امیرالمؤمنین علیه السلام سَبّ بکند، قبل از آن که نماز را شروع کند گفت خطبه کامل انجام نشد و رفت بالای منبر و سَبّ کرد و خطبه را تمام کرد. و این بدعت شوم حدود شصت سال ادامه داشت تا این که از طرف عمربن عبدالعزیز تعطیل شد. انگیزه ی معاویه این بود که زمینه ی رجوع مردم به اهل البیت علیهم السلام را از بین ببرد تا دیگر کسی نماند که قدرت رویارویی با نظام حاکم امویان را پیدا کند. و هدف اصلی معاویه را در این کار باید در مبارزه با اسلام دانست، زیرا حقیقتاً علی علیه السلام نمونه ی کامل اسلامیت بود، اگر شخصیت آن حضرت زیر سؤال می‌رفت خود به خود آن ارزش‌ها زیر سؤال می‌رفت.