بریده‌های کتاب سیمای محمد

کنفسیوس به جامعه می اندیشید و لائوتزو به فرد ، او به بیرون و این به درون . زرتشت به زندگی رو میکند و بودا از ان می گریزد او جهان بینی روشن دارد و نگاهی خوشبین و این تاریک و بد بین . زرتشت پیغمبر اتش بر افروخته است و بودا جوینده اتش خاموش.

آن که در سرمای زمستان ، بی پوشاک در خانه فاقه زده اش نشسته و کودکان معصومش را میبیند که از سرما میلرزند و لب هایشان کبود شده است و اشک بر گوشه چشمانشان افسرده است هرگز خانه و زن و فرزند را همچون بودا در جستجوی اتش خاموش رها نمی کند وی در جستجوی اتش فروزان است که زبانه بزند ، سوزاند و گرم کند