بریده‌های کتاب سفر روح

یکی از جنبه‌های مهم ماموریتِ ما در کره یِ خاکی🌍 این است که علی‌رغم جدا ماندن از اصل،مسکن و مأوای واقعیِ خود🏡✨،بتوانیم این‌جا را تحمل کنیم. روح💫هنگامی که در قالبِ جسمِ انسان است، اصولاً تنهاست😔 تحملِ غربت و تنهاییِ نسبیِ روح،روی کره ی خاکی🌎در دورانِ موقتِ زندگیِ جسمی⏳، به‌ خصوص وقتی دشوارتر می‌شود که به علتِ دیدِ محدودِ ضمیر آگاه خود🤔 تصور کند بعد از این زندگی هیچ چیز وجود ندارد❌⚰️ شک و تردیدهای ما🤨 وسوسه‌مان می‌کند که فقط به دنبال دست‌آویزها و وابستگی‌هایی در دنیایِ اطرافِ خود🔍 بگردیم که می‌توانیم آنها را ببینیم. یافته‌ها و کشفیاتِ علمی🔭 نمایان‌گرِ ناچیزیِ کره یِ زمین🌎 مانند ذره یِ ماسه‌ای🏖️ در حاشیه یِ یک ساحلِ عظیمِ (کهکشان)🌌 و در برابر دریایِ عظیمِ (کائنات)🌊✨ است و این،احساسِ پوچی و بی‌اهمیتی ما را صد چندان می‌کند😢💔

📌آدم‌ها همان آدم‌ها هستند، اگر در زمین جهت فکری خود را دُرُست پرورش ندهند، در برزخ هم از حقایق خبردار نمی‌شوند، مهم نیست چه قیافه یا حالتی داشته باشند.👻🍃🌱

با این حال، در طول حیات، سرنوشت 《《کارما》》 ما چنان طراحی شده است که هیچ امتحان و ازمایشی، خارج از قدرت و تحمل ما، برایمان پیش نمی‌آید

حیات✨ به عنوان یک وسیله ی بیان و اظهار وجود به ما هدیه شده است🎁 و به ما فقط چیزهایی را یاد می‌دهد که هنگام گوش کردن به ندای قلب خود(❤️)در جستجوی آن باشیم. عالی ترین جلوه ی این اظهار وجود، مهربانی و محبت به دیگران است:)🤝💖 روح ما ممکن است از جایگاه همیشگی خود به جاهای دوردست سفر کند✈️🌍، لیکن ما فقط مسافران گردش گر (توریست) نیستیم.🧳🚶‍♂️ ما در زندگی خود مسئولیت تحول و دگرگونی و رسیدن به مراحل بالاتر آگاهی (برای خود و دیگران) را به دوش داریم ⚖️🌱بنابراین این سفر ما در حقیقت یک سلوک دسته جمعی است. 🚶‍♀️🚶‍♂️✨

(اشخاص) واقعاً مادام که در خاطر (زنده‌ها)هستند نمرده اند.🌱🙂

احساس (مطرود بودن) و (تنهایی) چنان در من قوت گرفت که به هیچ قدرتی بالاتر از خودم معتقد نبودم(🖤)

📚 خدا (کسی)نیست که (هست)،بلکه (چیزی) است که (هست).🍃🍁❄️🌠🌝 #اسپینوزا