بریده‌های کتاب زیرِ درِ زمزمه گر

«همیشه گفتم که یه آتیش و یه همراه خوب تنها چیزیه که آدم نیاز داره.»

《اصلا چرا باید تلاش کنیم؟》 《چون زندگیته. چیزیه که تو ازش می‌سازی. نه،همیشه منصفانه نیست. نه،همیشه خوب نیست. می‌سوزونه و می‌دره... و گاهی یه جوری نابودت می‌کنه که قابل تشخیص نیست. بعضی از مردم باهاش می‌جنگن. بقیه...نمی‌تونن، هرچند فکر نکنم بشه به این خاطر سرزنششون کرد. تسلیم شدن آسونه. دوباره بلند شدن آسون نیست؛ ولی باید باور کنیم اگه بلند شدیم، می‌تونیم یه قدم دیگه برداریم. می‌تونیم...》

زمان ، ما همیشه فکر می‌کنیم زمان خیلی زیادی داریم؛ اما وقتی به شمارش می‌افته، می‌بینیم به اندازه کافی وقت نداریم.

همه یه جایی توی مسیر راهشون رو گم می‌کنن و این به خاطر اشتباهات یا تصمیماتی که می‌گیرن، نیست. به این خاطره که به طرز وحشتناک و فوق‌العاده‌ای انسانن و یه چیزی که من در مورد انسان بودن یاد گرفتم اینه که ما نمی‌تونیم تنهایی انجامش بدیم. وقتی گم می‌شیم، به کمک نیاز داریم تا دوباره راهمون رو پیدا کنیم.

«بعضی وقتا مرگ موهبته، حتی وقتی همون موقع متوجهش نشیم.»